Επαναλαμβάνουμε συνεχώς τις επιπτώσεις που επιφέρουν η πατριαρχία, ο σεξισμός, η τοξική αρρενωπότητα, ο εσωτερικευμένος μισογυνισμός, στο σύνολο της κοινωνίας και ιδίως στις γυναίκες. Θα επαναλαμβάνουμε όμως τα αυτονόητα, μέχρι να εμπεδωθούν και να αντικατασταθούν από την ουσιαστική ισότητα!
Κάποιοι δηλώνετε πως κουραστήκατε να τα ακούτε. Δεν κουραστήκατε όμως τόσα χρόνια να δικαιολογείτε τις νοσηρές καταστάσεις. Δεν νιώθατε ντροπή, όταν αποκαλούσατε μια γυναικοκτονία «έγκλημα πάθους». Αυτός που αγαπά δεν κακοποιεί και δεν σκοτώνει.
Υπήρξατε ανεκτικοί στην έμφυλη βία. Ανεκτικοί και εφευρετικοί! Μέχρι που θεωρήσατε ότι η γυναίκα είναι υπεύθυνη να τον φέρει στον «ίσιο δρόμο»! Της φορέσατε έναν ακόμα ρόλο, χωρίς τη συγκατάθεσή της! Έναν ρόλο δυσβάσταχτο! Ακόμη και όταν έφευγε από αυτή την κατάσταση, αυτήν κατηγορούσατε! Χρησιμοποιήσατε και τα παιδιά της, για να τη γεμίσετε ενοχές! «Να μη μεγαλώσουν χωρίς πατέρα…». Έναν πατέρα που εξοικειώνει τα παιδιά του με τη βία και τα τραυματίζει ψυχικά και πολλές φορές και σωματικά. Σ’ αυτόν τον πατέρα αναφερόσασταν!
Δυστυχώς, ακόμη υπάρχουν τέτοιες φωνές. Τις ακούω γύρω μου, στα στερεότυπα και στα «κακώς κείμενα» του παρελθόντος που εξαπολύονται σαν οχετός από μέσα σας. Διακρίνω τη μανία με την οποία διατυμπανίζετε την πατριαρχία, με την οποία γαλουχηθήκατε και ποτέ δεν φιλτράρατε και δεν αμφισβητήσατε. Εισπράττω τις σπασμωδικές κινήσεις σας να διατηρήσετε το οικείο για εσάς, αν και αρρωστημένο, γιατί φοβάστε την αλλαγή! Αλλά η αλυσίδα της διαιώνισης πρέπει να σπάσει!
Δυστυχώς, η ακραία βία και η έξαρση των γυναικοκτονιών αποδεικνύουν με τον χειρότερο τρόπο ότι κάτι πριν χαθεί κάνει τα πάντα για να επιβιώσει. Παρά τον θρήνο των απωλειών, πιστεύω πως η πλάστιγγα έχει αρχίσει να μετακινείται αργά και αμυδρά προς την υγιή πλευρά και το νιώθετε και εσείς. Το αντιλαμβάνεστε, όταν μπαίνουν πια υγιή όρια, αλλά κάποιοι τα ερμηνεύετε ως στενά και υπερβολικά. Λογικό, γιατί πριν ήσασταν ανορίωτοι και τώρα δεν ξέρετε πώς να τα διαχειριστείτε. Ήσασταν «ελεύθεροι» να καταπατάτε τα όριά μας!
Ευελπιστώ ότι σύντομα θα καταλάβετε ότι η ενότητα είναι η λύση και όχι η επίδειξη δύναμης… Ότι η απαλλαγή από τα πατριαρχικά κατάλοιπα οδηγεί στην εξέλιξη της κοινωνίας εν γένει, γιατί απαλλάσσει και εσάς από ρόλους που σας «φόρεσαν».
Η λεκτική και σωματική επιβολή δεν δείχνει δύναμη αλλά αδυναμία να αποδεχτείς, να σεβαστείς, να εξελιχθείς. Δυνατός είναι αυτός που μπορεί να παραδεχτεί τα λάθη του! Αυτός που, παρόλο που μεγάλωσε βομβαρδισμένος από την τοξική αρρενωπότητα, πάλεψε και κατάφερε να απαλλαγεί από αυτήν!
Και εσύ, γυναίκα, εσύ που έχουμε σεργιανίσει τους ίδιους δρόμους, που έχουμε «φορέσει» τους ίδιους αμέτρητους ρόλους και έχουμε τους ίδιους φόβους. Εσύ που κρίνεις μια άλλη γυναίκα και συγκρίνεις τον εαυτό σου, για να νιώσεις καλύτερα και ανώτερη… Η ανακούφιση που ψάχνεις για τις επιλογές σου δεν βρίσκεται στη στηλίτευση των άλλων γυναικών. Είναι μια ανακούφιση προσωρινή, παραπλανητική και άδικη για το φύλο μας! Η λύση βρίσκεται στην αγάπη, πρωτίστως του εαυτού σου και έπειτα θα αγκαλιάσεις και τις υπόλοιπες άνευ όρων. Γιατί η αλλαγή της κοινωνίας που προσμένουμε ξεκινά πάντα από εμάς…
(Δημοσιεύτηκε στο έντυπο Ser-Free, τ.68, Δεκέμβριος 2024)
* Η Βασιλική Σταυρίδου είναι φιλόλογος.
