Συνέντευξη στη Χρυσάνθη Ιακώβου
Γιώργο, πες μου λίγα λόγια για σένα: με τι ασχολείσαι επαγγελματικά και ποια είναι η συγγραφική σου πορεία μέχρι σήμερα;
Πρακτικά βιοπορίζομαι από το γράψιμο. Εργάζομαι ως σύμβουλος εταιρειών σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά θέματα, στον πολύκροτο πια τομέα της βιωσιμότητας. Η δουλειά μου χαρακτηρίζεται από μια ιδιαίτερη διαθεματικότητα, αλλά και από μεγάλο αναγνωστικό όγκο, καθώς η πληροφορία που χρειάζεται κάθε φορά να φιλτράρει ένας σύμβουλος μπορεί να βρίσκεται στα πιο απίθανα μέρη. Κοινό αστείο στον κλάδο μου είναι να λέμε πως «γράφουμε περιλήψεις διατριβών για μάνατζερς, ώστε να βεβαιωθούν ότι ποτέ δεν θα αλλάξει ο κόσμος». Τα απογεύματα, λοιπόν, καταφεύγω σε πιο ελπιδοφόρες ιστορίες. Κάπως έτσι πριν τρία χρόνια προέκυψε μία νουβέλα και φέτος μία συλλογή διηγημάτων.
Τι αφορά το νέο σου βιβλίο και τι ήθελες να «πετύχεις» γράφοντάς το;
Στο βιβλίο υπάρχει ένα κεντρικό αφήγημα, που διατρέχει τις ιστορίες και τις συνδέει και ασχολείται με την ίδια τη δημιουργική διαδικασία και το πλαίσιο της εποχής μας που την επηρεάζει. Πρόκειται για ένα (σχετικά meta) δομικό στοιχείο του βιβλίου, το οποίο ήταν απαραίτητο για να εκφραστεί καλύτερα το πραγματικό κυρίως θέμα του, που δεν είναι άλλο από τον κατακλυσμό πληροφορίας και ερεθίσματος του σημερινού τρόπου ζωής. Γύρω από αυτόν τον άξονα έχουν στηθεί οι ιστορίες και η επιτυχία της όλης σκευής είναι να γίνει εμφανής στους αναγνώστες αυτή η σύνδεση.
Οι ιστορίες των βιβλίων σου είναι σύγχρονες, βγαλμένες απευθείας από την εποχή μας. Σε επηρεάζει η κοινωνία μας ή το αντίστροφο: ελπίζεις να «αλλάξεις» την κοινωνία μας μέσα από τα βιβλία σου;
Πιστεύω ότι το να παίρνει κανείς τον εαυτό του τόσο σοβαρά ώστε να φτάνει σε τέτοιες αξιώσεις είναι απόλυτα καταστροφικό για τη δουλειά του – και την ψυχική του σταθερότητα. Η μεγάλη μου φιλοδοξία είναι κάθε φορά να γραφτεί ένα κείμενο που να μπορεί να τέρψει με όσο το δυνατόν περισσότερους τρόπους. Για τον λόγο αυτό επιλέγω όλα τα στοιχεία των ιστοριών με βάση την ένταση που μπορούν να αποδώσουν, είτε αυτή προκύπτει από τη σύμβαση είτε από την οπτική γωνία ή τις γλωσσικές επιλογές. Η κοινωνία με ενδιαφέρει στον βαθμό που με ενοχλεί ό,τι εσωκλείει και με γνώμονα τον τρόπο που διαχειρίζεται όσα δεν μπορεί να ελέγξει. Δεν θέλω ν’ αλλάξω τίποτα, να επιβιώσω θέλω.
Παρόλο που δεν ζεις πλέον στις Σέρρες, πώς θα έκρινες την πόλη μας πολιτιστικά και καλλιτεχνικά;
Θέλω να είμαι ειλικρινής, γιατί αυτό το θέμα με πονάει πολύ. Στις Σέρρες η όποια προσπάθεια για πολιτιστική κίνηση στηρίζεται εδώ και χρόνια από ελάχιστους τρελούς που το λέει η καρδιά τους, ενώ αν (στην απίθανη αλλά εκπληκτικά συχνή περίπτωση) στεφθεί από επιτυχία, το σύνολο σπεύδει να την καπελώσει με συρφετό και επιφανειακούς εορτασμούς. Δεν ήταν πάντα έτσι, το θυμάμαι. Δεν θέλω να αναφέρω τους μετρημένους στα δάχτυλα ανθρώπους που ακόμη φυλάνε Θερμοπύλες, από φόβο μην αφήσω κάποιον/α απέξω, αλλά τους παρακολουθώ σταθερά και τους χαίρομαι. Και όχι, δεν μας φταίει το μέγεθος της πόλης, ούτε η εγγύτητα στη συμπρωτεύουσα. Είναι θέμα νοοτροπίας. Αν ο κόσμος ζητούσε επίμονα την ακμάζουσα τοπική του τέχνη θα την είχε – ειδάλλως θα την έφτιαχνε με ό,τι μπορούσε.
Σχέδια για το μέλλον;
Έχω μερικά, αλλά έχουν το κακό συνήθειο να μη συμβαίνουν όταν τα μοιράζεσαι. Θέλω σίγουρα να γράψω περισσότερα, ή τουλάχιστον να γιατρευτώ από την ανάγκη να το θέλω τόσο πολύ.
* Ο Γιώργος Μελίτος γεννήθηκε το 1992. Μεγάλωσε στις Σέρρες, σπούδασε στην Ξάνθη και ζει στην Αθήνα. Εργάζεται ως μηχανικός περιβάλλοντος, παίζει μουσική και γράφει πεζά. Το βιβλίο του «Όλα είναι πάρα πολλά» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Άνω Τελεία.
(Δημοσιεύτηκε στο έντυπο Ser-Free, τ.68, Δεκέμβριος 2024)
