Πώς καταλήξαμε λοιπόν να γίνουμε τόσο αρνητές στη διαφορετικότητα; Πώς μας καταπίνει έτσι το “political correct”, μιας κι ακούγεται τόσο πολύ; Πάντα υπήρχε διαφορετικότητα στη ζωή μας, στο πώς αντιμετωπίζαμε τις καταστάσεις. Το πώς κινούμαστε ανάμεσα στον υπόλοιπο κόσμο. Μα όσο δεν μιλούσαμε ανοιχτά γι’ αυτήν τη διαφορετικότητα σαν να ήμασταν πιο δεκτικοί; Στην προσπάθειά μας να αποδείξουμε πόσο open mind (ανοιχτόμυαλοι όπως έλεγε η γιαγιά μου) είμαστε, φτάσαμε στο σημείο να ασχολούμαστε μόνο με το διαφορετικό.
Ο φίλος μου ο Κ. όταν μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν του αρέσουν μόνο τα κορίτσια και ότι έχει πειραματιστεί και με αγόρια ήταν από τις στιγμές που ένιωσα ότι το διαφορετικό ήταν πολύ ίδιο τελικά. Σε μια από τις χωρίς τέλος βόλτες μας εν μέσω καραντίνας και με ένα κυπελάκι καφέ στο γνωστό μας παγκάκι, μου άνοιξε την κουβέντα. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη ποιος από τους δυο μας είχε πιο τρομακτικό βλέμμα όταν ξεκίνησε να μιλάει. Στα τρία πρώτα δευτερόλεπτα άκουγα τη φράση «Τι λέει τώρα;» και στα επόμενα πέντε άρχισε να αναβοσβήνει μπροστά μου το «Πλάκα μου κάνεις;» Στα δύο λεπτά σιγής που ακολούθησαν, κατάλαβα ότι μιλούσε πέρα ως πέρα σοβαρά. Θα ήταν σίγουρα ένας χρόνος που δεν κάπνιζα τότε και αν είχα μαζί μου τσιγάρα θα κάπνιζα. Και σταδιακά άρχισα να ξεμουδιάζω και να χαμογελάω, πλησίασα κοντά του και τον αγκάλιασα με την πιο σφιχτή αγκαλιά που είχα να του χαρίσω. Δέκα χρόνια γνωριζόμασταν και ξαφνικά η συνειδητοποίηση τού τι μου είπε έσκασε μπροστά μου. Δεν αντέδρασε καθόλου, απομακρύνθηκε λίγο και χωρίς να με κοιτάξει μου είπε ότι για κανέναν λόγο δεν θέλει να νιώσει ότι τον λυπάμαι. Η αντίδραση μου ήταν πιο έντονη από ό,τι υπολόγισα. «Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι σε λυπάμαι ή ότι θα σε λυπηθώ; Ίσα ίσα που σε θαυμάζω που τόσα χρόνια έκρυβες κάτι τέτοιο». Μου εξήγησε πόση μοναξιά ένιωθε εκείνη την εποχή γιατί το αγόρι που είχε γνωρίσει δεν έμενε στην πόλη οπότε ήταν αρκετά δύσκολο να βρίσκονται. Έπειτα από ώρα συζήτησης (κι αφού είχε λήξη και το sms για άθληση) αποχαιρετιστήκαμε ζητώντας μου να μην το πω σε κανέναν άλλον και κυρίως ότι αφορά το επαγγελματικό του περιβάλλον που σχετιζόταν έμμεσα και με το οικογενειακό του. Μου πήρε αρκετό καιρό για συνειδητοποιήσω αυτό που μου εκμυστηρεύτηκε. Θυμήθηκα τις φορές που μου γνώρισε κοπέλες που έβγαιναν και κάθε φορά μετά από λίγο καιρό να λέει εντάξει μωρέ καλούτσικα περνάω. Μάλιστα σε μια περίπτωση είχαμε αρπαχτεί γιατί δεν καταλάβαινα τι έψαχνε από την προσέγγιση με την κοπέλα. Δεν μπορούσα να ξέρω ότι τελικά έψαχνε τον εαυτό του.
Κρίμα πάντως που δεν μπορούμε να αγαπήσουμε το διαφορετικό, μακάρι να είχαμε μια πιο απλοϊκή, πιο παιδική προσέγγιση σε αυτό. Το παιδί μου κάποια στιγμή στη μέση της προηγούμενης σχολικής χρονιάς ήρθε και μου περιέγραψε για τους καινούριους μαθητές στο σχολείο τους, ήταν παιδιά που ήρθαν από την Ουκρανία. Δεν μιλούσαν ελληνικά παρά μόνο αγγλικά. Στην τάξη τους ήταν μόνο ένα και καθόταν μόνο του. Την πρώτη εβδομάδα δεν το πλησίαζε κανένας. Δεν ήξεραν ούτε το όνομά του. Κάποιοι καθηγητές -δυστυχώς ελάχιστοι- του μίλησαν στα αγγλικά, μα και πάλι δεν βοήθησε αυτό. Από αυτό που μου περιέγραφε το δικό μου παιδί τους είχαν εντυπωσιάσει τα ρούχα που φορούσε και ότι ένα μεσημέρι ο πατέρας του ήρθε και το πήρε μ’ ένα αυτοκίνητο τελευταίας τεχνολογίας. Τελικά ένα ζευγάρι καινούρια αθλητικά παπούτσια γνωστής φίρμας όπου είχαν κυκλοφορήσει λίγα ζευγάρια στάθηκε η αφορμή για να το πλησιάσουν μια και το ένα ζευγάρι το φορούσε το συγκεκριμένο παιδί. Σε ένα διάλειμμα όπως μου είπε, τον ρώτησαν στα αγγλικά για τα παπούτσια και έπιασαν συζήτηση. Στις επόμενες ημέρες βρήκαν σαν κοινό στοιχείο τη μουσική που άκουγαν και σιγά σιγά ανακάλυψαν ότι παίζουν και το ίδιο διαδικτυακό παιχνίδι. Είχε εντυπωσιαστεί από το πόσο καλά αγγλικά μιλούσε και χιουμοριστικά έλεγε ότι καλύτερα κι από καθηγητές ήταν η προφορά του. Φίλοι κολλητοί δεν έγιναν όμως σε αγώνες σχολικούς τον προσκάλεσαν και στα διαλείμματα δεν ήταν πάντα μόνο του. Πόσο απλά και άδολα ενσωμάτωσαν μια διαφορετική συνθήκη στη δική τους; Το διαφορετικό μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να σου προσφέρει κάτι που δεν περίμενες, να σου μάθει, να αποδεχθείς να ανακαλύψεις!
