Κείμενο-φώτο: Βασίλης Τζανακάρης (απο ανάρτησή του στο fb)
Στις αρχές Μαΐου του 1995 άρχισε να γκρεμίζεται το παλιό κτιριακό συγκρότημα του Γου Δημοτικού σχολείου στην περιοχή του Αγίου Αντωνίου ώστε να δημιουργηθεί ο αύλειος χώρος για το καινούργιο που είχε κιόλας ανεγερθεί δίπλα του, όπως φαίνεται και στην φωτογραφία. Χάθηκε έτσι ένα ακόμη οίκημα, από τα λιγοστά εναπομείναντα που είχαν καταφέρει να… επιζήσουν της καταστροφικής βουλγαρικής φωτιάς του Ιουνίου του 1913. Μαζί του χάθηκε για πάντα ένα ακόμη ελληνικό σχολείο των χρόνων της τουρκοκρατίας που χρημάτισε Κεντρικό Νηπιαγωγείο και στη συνέχεια Αστική Σχολή από τα παράθυρα της οποίας τα Ελληνόπουλα έβλεπαν την γαλανόλευκη να κυματίζει στο απέναντι ελληνικό προξενείο. Στη φωτογραφία που πρόλαβα και τράβηξα (δυστυχώς αργά), διακρίνεται η εναπομείνασα σιδερόπορτα του παλιού σχολείου καθώς και ο σωρός των ερειπίων στα οποία μετέτρεψαν σε χρόνο ρεκόρ το άλλοτε ευαγές ίδρυμα της πόλης τα σχετικά συνεργεία.
Θα πρέπει να σημειώσω ότι το κτίσμα οδηγήθηκε στην καταστροφή είτε με την άγνοια είτε με την αδιαφορία όλων (χωρίς ούτε καν να φωτογραφηθεί προηγουμένως όπως και πολλά άλλα) και φυσικά χωρίς κανέναν έστω… ψίθυρο διαμαρτυρίας από κάποιο πολιτιστικό σωματείο ή άλλους φορείς και μόνο ο δήμαρχος Γιάννης Βλάχος έτρεξε την τελευταία στιγμή μήπως και σταματήσει το αναπότρεπτο αλλά του κάκου. Και φυσικά κι εγώ με την φωτογραφική μου μηχανή αλλά δεν το πρόλαβα!
