Γράφει η Δήμητρα Κουρίδου
Πόσο πολύ μου αρέσει αυτή η εποχή του χρόνου με όλα τα βραβεία και τις απονομές! Οι βραδιές με τις υπέρλαμπρες παρουσίες και τους υπέροχους ευχαριστήριους λόγους να ακροβατούν ανάμεσα στη συγκίνηση και το γέλιο είναι μοναδικές. Θυμάμαι να περιμένω με ανυπομονησία να ανακοινωθούν οι υποψηφιότητες και να τρέχω να δω τις ταινίες που δεν είχα προλάβει. Οι απονομές ξεκινάνε αρχές του νέου χρόνου με τις Χρυσές σφαίρες να ανοίγουν τον χορό των αγαλματιδίων. Ακολουθούν τα Βραβεία της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, γνωστά και ως Βραβεία BAFTA (στα κινηματογραφικά πηγαδάκια: τα αγγλικά Όσκαρ). Συνήθως υπάρχουν διαφοροποιήσεις στο πώς βραβεύουν οι Ευρωπαίοι κριτικοί σε σχέση με τους Αμερικάνους κάτι που φέτος δεν φαίνεται να ισχύει. Όπως και να έχει στα φετινά Όσκαρ το ενδιαφέρον είναι μεγάλο, μιας κι ο Έλληνας σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος (όχι και τόσο αγαπητός μέχρι πρότινος από το ελληνικό κοινό) έχει 11 υποψηφιότητες για την ταινία Poor Things. Βρίσκεται απέναντι από τις 13 υποψηφιότητες του Oppenheimer του Κρίστοφερ Νόλαν που έχει δείξει στο παρελθόν πόσο αγαπητός είναι στο κοινό, όχι όμως τόσο στους αμερικανούς κριτικούς μιας και δεν έχει πάρει ως σήμερα κανένα Όσκαρ στη κατηγορία καλύτερης σκηνοθεσίας. Στο σύνολο των ταινιών του είχε 49 υποψηφιότητες όπου 11 από αυτές τις κέρδισε. Οι ταινίες του Νόλαν συνήθως ακροβατούν ανάμεσα σε μεταφυσικά θέματα και την ανθρώπινη ηθική, στο χρόνο και στο παιχνίδι της μνήμης και την αναζήτηση της προσωπικής ταυτότητας.
Ξεκινώντας λοιπόν από τον προάγγελο των Όσκαρ, τις Χρυσές Σφαίρες, ο άνθρωπος που δημιούργησε την ατομική βόμβα υπερίσχυσε της αθώας Bella αποσπώντας 5 μεγάλα βραβεία. Με τον Γιώργο Λάνθιμο και το Poor Things που βασίζεται στο μυθιστόρημα του 1993 «Χαμένα Κορμιά» να κρατά 2 μεγάλα βραβεία. Με 2 βραβεία αποχαιρέτησε τη λαμπερή βραδιά και η Barbie αποδεικνύοντας φέτος ότι η ενδυνάμωση της γυναίκας, με όποιον τρόπο κι αν παρουσιαστεί, αγγίζει το κινηματογραφόφιλο κοινό. Το ένα από τα δύο βραβεία που απέσπασε ήταν το νεοεμφανιζόμενο τρόπαιο για το εισπρακτικό επίτευγμα. Έτσι επιβεβαιώθηκε και το φαινόμενο του “Barbenheimer” που επικράτησε στους κινηματογράφους.
Φεύγοντας από το υπέρλαμπρο Beverly Hills της Καλιφόρνιας φτάνουμε στο Royal Festival Hall στο Southbank Centre του Λονδίνου, όπου η Βρετανική Ακαδημία Κινηματόγραφου χωρίς καμία έκπληξη φέτος βράβευσε το Oppenheimer με το απόλυτο βραβείο, αυτό της Καλύτερης Ταινίας. Στο σύνολο απέσπασε 7 βραβεία Bafta και μας προϊδεάζει για το τι να περιμένουμε στα Όσκαρ τον επόμενο μήνα. Το Poor Things κέρδισε 5 βραβεία με αυτό του Α’ Γυναικείου Ρόλου στην Έμα Στόουν. Εδώ επί βρετανικού εδάφους η ταινία Barbie σνομπαρίστηκε και παρά τις 5 υποψηφιότητες που είχε δεν απέσπασε κάποιο βραβείο. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η Ελλάδα φέτος είχε ακόμη μια παρουσία στα Bafta με την ταινία How to have sex, όπου υπήρξε ελληνική συμπαραγωγή και είχε 4 υποψηφιότητες.
Το “βραβείο” που σίγουρα κέρδισε το κοινό από την κινηματογραφική χρονιά που μας πέρασε είναι ότι οι θερινοί κινηματογράφοι και γενικότερα οι αίθουσες ξαναγέμισαν και σε πολλές περιπτώσεις ασφυκτικά και με διάρκεια. Μικρής σημασίας είναι αν ο κόσμος πήγε να δει έναν ροζ πλαστικό κόσμο που προβλημάτισε στο τέλος, για τη θέση του Ken και της Barbie στην κοινωνία ή για ένα κινηματογραφικό σύμπαν που ο Νόλαν κατάφερε να μας μυήσει με κεντρικούς χαρακτήρες να κινούνται σε σκοτάδια, να παλεύουν με τον εαυτό τους καθώς βρίσκονται μπροστά σ’ ένα μεγάλο δίλημμα. Ήρθε βέβαια η συναρπαστική προσωπικότητα της Bella για να αποθεώσει με μια απρόσμενη δυναμική όλες τις εκβάσεις και τις πιθανές διαστάσεις της ηδονής. Κα κάπως έτσι να επιστρέφουμε σε ένα συναρπαστικό σινεμά που εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί κλασικό μα ταυτόχρονα να μην ανήκει σε κάποιο γνώριμο είδος.
