Η μουσικός της avant pop – electronica μιλάει στην ATHENS VOICE για το πρώτο της άλμπουμ «Fragments» και τη συνεργασία της με τους Kadebostany.
Μια από τις πιο ιδιαίτερες μουσικές κυκλοφορίες της περασμένης χρονιάς ήταν το δισκογραφικό ντεμπούτο της νεαρής Vassilina με τίτλο «Fragments» από την Inner Ear Records. Στον πρώτο της δίσκο, που υπογράφει μουσική, στίχους και του οποίου την παραγωγή επιμελήθηκε, η Vassilina, εξισορροπώντας αισθητικά στοιχεία της ποπ με πιο σκοτεινές ηλεκτρονικές επιρροές ήταν σαν να ανοίγει το προσωπικό της ημερολόγιο θίγοντας θέματα από τον έρωτα και το τραύμα μέχρι την αποδοχή του σώματός μας. Γνώρισα τη Vassilina τον περασμένο Δεκέμβριο, που της ζήτησα να μου μιλήσει για το χριστουγεννιάτικο τεύχος της Athens Voice. Τότε μου είπε πως το 2022 έρχονται νέες κυκλοφορίες γεμάτες νέες συνεργασίες μέχρι που πριν λίγο καιρό είδα στο Instagram της πως βρίσκεται στη Γαλλία και ηχογραφεί μουσική με τους Kadebostany.
Η Βασσιλίνα Μέγκλα γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες και σπούδασε Ψυχολογία στο ΑΠΘ, έχοντας ως σκοπό να ασχοληθεί με τη μουσικοθεραπεία. «Ήταν κάτι που μου πέρασαν οι γονείς μου με κάποιον τρόπο όταν συζητήσαμε το τι θα κάνω μετά το σχολείο. Στην πορεία, αφού τελείωσα το πτυχίο και έκανα και την πρακτική μου, διαπίστωσα πως δεν ήθελα να πάρω έναν τόσο θεραπευτικό δρόμο. Πήρα λοιπόν το πτυχίο μου και αποφάσισα να πάω στο Λονδίνο για ένα καθαρά μουσικό μεταπτυχιακό πάνω στη μουσική παραγωγή και στο performance».
“για πολλούς στην Ελλάδα δεν θεωρείται δουλειά το να κάνεις μουσική, νομίζουν ότι είναι χόμπι”
Η απόφαση να φύγει στην Αγγλία ήταν μια καθοριστική απόφαση. «Άνοιξε ένας καινούργιος δρόμος. Κάπου εκεί έγινε μέσα μου το κλικ πως αυτό είναι ακριβώς αυτό που θέλω να κάνω. Από μικρή τραγουδούσα και έπαιζα μουσική, από τη στιγμή μου έμαθα πιάνο, άρχισα να γράφω κάποια δικά μου τραγούδια, στη Θεσσαλονίκη έπαιζα σε μπάντες, αλλά στην Αγγλία πραγματικά κατάφερα να βρω τη φωνή μου. Εκεί κατάλαβα πως αυτό θέλω και μπορώ να το κάνω επαγγελματικά. Συνάμα στο Λονδίνο σταμάτησα να αποσπώμαι από άλλα πράγματα. Είχα τον στόχο, ότι θέλω να κάνω μουσική, και εκεί βρήκα ανθρώπους που ζούσαν για αυτό, σπούδαζαν μουσική και το έκαναν σοβαρά. Ξέρεις, για πολλούς στην Ελλάδα δεν θεωρείται δουλειά το να κάνεις μουσική, νομίζουν ότι είναι χόμπι».
Στον δίσκο της «Fragments» υπογράφει στίχους, μουσική και έκανε και την παραγωγή και, όπως μου λέει, δεν ξεχωρίζει κάτι απ’ όλα αυτά. «Είναι στην ουσία μια διαδικασία όλα. Το ένα ακολουθεί το άλλο ή το ένα σε οδηγεί στο άλλο. Πάντα έγραφα μουσική, με την παραγωγή όμως ένιωσα πως ολοκληρώθηκα και πως δεν χρειαζόταν να βασιστώ σε άλλους για να κάνω πραγματικότητα το όραμα που είχα στο μυαλό μου».
Τη ρώτησα για τα θέματα του «Fragments». Μου θύμισε ένα ημερολόγιο συναισθημάτων καθώς τα θέματα που αναδεικνύονται κινούνται από τον έρωτα και την αποδοχή εαυτού και σώματος ως το τραύμα και τον πόνο. Της λέω πως παρ’ όλη τη σκοτεινότητα του ήχου και των θεμάτων, το κλείσιμο του δίσκου μού δημιούργησε μια αισιοδοξία. Μου λέει πως αυτό ίσως συνέβη επειδή είναι «σαν να έκλεισε ένας κύκλος». «Για μένα αυτός ο δίσκος ήταν σαν μια ενιαία ιστορία που αρχίζει και τελειώνει, σαν να είσαι σε ένα κουκούλι το οποίο σπάει, αλλά συγχρόνως μπορείς να επιστρέψεις σε αυτό. Παράλληλα η διαδικασία γραψίματος και παραγωγής του άλμπουμ ήταν όντως σαν ένα ημερολόγιο, είπα όσα ένιωθα και όσα με απασχολούσαν. Είναι η ανάγκη μου να εκφραστώ, να επικοινωνήσω το δικό μου ταξίδι, την δική μου ιστορία ενηλικίωσης. Το έκανα μέσω της μουσικής. Το “Bad Omen” γράφτηκε στην καραντίνα και αποτυπώνει το πως ένιωθα τότε, ενώ άλλα κομμάτια του δίσκου, όπως τα “Sexyless”, “My heart is empty”, “Save me” και το “Floating bones”, που είναι και πιο δύσκολα ηχητικά είχαν να κάνουν με την εσωτερική αναζήτηση και την αποδοχή του εαυτού μου, ήταν πιο προσωπικά και αποτέλεσαν τον κορμό του άλμπουμ».
«Το “Atihisame”, που είναι και το μοναδικό ελληνόφωνο τραγούδι του δίσκου, γράφτηκε με σκοπό όποιος το ακούσει και δεν ξέρει ελληνικά να νιώσει, όπως ακριβώς νιώθουμε όταν είμαστε “χαμένοι στη μετάφραση”. Επίσης είναι το μόνο ελληνόφωνο επειδή ήθελα να μιλήσω για ένα μυστικό που κρατάμε μέσα μας και αυτό το συναίσθημα ήθελα να το αποτυπώσω στα ελληνικά».
Η συνεργασία με τους Kadebostany «ξεκίνησε το το φθινόπωρο, όταν άνοιξα τις συναυλίες τους στο Gazarte. Ήταν από τα πρώτα μου live ως Vassilina και μετά την κυκλοφορία του δίσκου μου. Υπήρξε πολύ καλή επικοινωνία μεταξύ μας μιας και παίξαμε δύο συνεχόμενες βραδιές μαζί. Είχαμε πει και τότε κάτι για συνεργασία, αλλά ήταν από αυτά που τα λες και μπορεί να μείνουν και στον αέρα. Ξεπέρασα όμως τη ντροπαλότητά μου και τους έστειλα. Λίγο καιρό μετά επικοινώνησε μαζί μου ο μάνατζέρ τους και με κάλεσαν στη Γαλλία, όπου γράψαμε μουσική μαζί σ’ ένα secret lab της Sony Music, κάτι σαν ερευνητικό κέντρο της δισκογραφικής όπου προσκαλεί καλλιτέχνες για να δουλέψουν πειραματικά με φοβερά μηχανήματα και τεχνητή νοημοσύνη. Γράψαμε πολλά κομμάτια μαζί και ελπίζω να αρέσουν και να πάνε καλά. Ήταν μια φοβερή συνεργασία αυτή, που θα μου μείνει αξέχαστη».
«Όταν βρίσκομαι στη σκηνή και τραγουδώ δικά μου τραγούδια, νιώθω πως βρίσκομαι σε απόλυτη επαφή με τον εαυτό μου. Μου αρέσει σαφώς, ως τραγουδίστρια, να παίζω κομμάτια άλλων ή να κάνω covers, αλλά το να είσαι στη σκηνή και να ερμηνεύεις κομμάτια που έχεις γράψει ο ίδιος είναι μια ξεχωριστή εμπειρία».
Του Γιάννη Χ. Παπαδόπουλου / Πηγή: www.athensvoice.gr
