Η Βάσω Κουνούπη, ενδυματολόγος στο επάγγελμα και fashion editor του περιοδικού μας, μόλις έκανε το συγγραφικό της ντεμπούτο με το παραμύθι «Θα είμαστε για πάντα φίλοι»!
Βάσω, μόλις έγραψες το πρώτο σου βιβλίο, το παραμύθι «Θα είμαστε για πάντα φίλοι», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αποστακτήριο. Πες μου λίγα λόγια για το βιβλίο!
«Θα είμαστε για πάντα φίλοι»: πόσα μπορούν να κρύβονται πίσω από αυτόν τον γλυκό τίτλο; Στην ουσία ήθελα να μεταφέρω τα θέλω μου, αυτά που χρειάζομαι σαν Βάσω, και να τα μοιράσω σε έξι γλυκύτατους χαρακτήρες. Σε αυτήν τη σαθρή κοινωνία που βρισκόμαστε ήθελα μέσω του βιβλίου να νιώσουμε πώς θα ήταν αν ζούσαμε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο με έντονο το στοιχείο του αλτρουισμού και της ανιδιοτέλειας, έναν κόσμο χωρίς κακία, κατακρίσεις, ζήλια, για να μην αναφερθώ σε πιο τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν καθημερινά, πόσα θα μπορούσαμε να αποφύγουμε, και εντός οικογένειας αλλά και εκτός. Φανταστείτε να κυριαρχεί ο σεβασμός και η αγάπη. Αυτό ακριβώς κατορθώνουν οι φίλοι μέσα στο παραμύθι. Επίσης, στο βιβλίο τονίζεται και το κομμάτι της οργάνωσης, της τακτικότητας, της καθαριότητας, κάτι πολύ σημαντικό για μένα, διότι αυτά θεωρώ πως συνδέονται άμεσα με την ηρεμία της ψυχής.
Πώς προέκυψε η συγγραφή;
Η συγγραφή νιώθω ότι υπήρχε πάντα μέσα μου, στην καρδιά και στον νου. Εκδηλώθηκε στην εφηβεία, πολύ λογικό βέβαια, ήμουν ανήσυχο πνεύμα, όπως με αποκαλούσε τότε η μητέρα μου, και όλο αυτό το εξέφραζα σε μια κόλλα χαρτί, μόνη μες στο δωμάτιο με τις εφηβικές μου ανησυχίες και μια κόλλα χαρτί, ένα μεγάλο χοντρό σημειωματάριο για την ακρίβεια, εγώ το ένιωθα σαν λύτρωση. Βέβαια ξεκίνησα γράφοντας ποιήματα, με κυρίαρχο στοιχείο αυτό του χρόνου. Το παραμύθι ήρθε απρόσμενα μα τόσο μαλακά, θυμάμαι απλώς καθόμουν και ξαφνικά άρχισα να γράφω το ένα παραμύθι μετά το άλλο. Συγκεκριμένα το «Θα είμαστε για πάντα φίλοι» ήταν το πρώτο που έγραψα.
Τι σχέδια έχεις; Πώς φαντάζεσαι το μέλλον σχετικά με τη συγγραφή;
Όταν είσαι μικρός και έχεις άγουρα όνειρα, βλέπεις μπροστά σου μια μεγάλη προοπτική να κατακλύζεται με επιθυμίες, με έντονη προσμονή. Όσο μεγαλώνεις η προοπτική μειώνεται, ίσως γιατί κατάφερες κάποια από τα θέλω σου. Επαγγελματικά, θα ήθελα φυσικά να συνεχίσω να ασχολούμαι με την ενδυματολογία, είτε σε επίπεδο διδασκαλίας είτε στο θέατρο. Όσον αφορά τη συγγραφή, θέλω να μείνει στη ζωή μου, γιατί είναι κομμάτι του εαυτού μου και δεν θέλω αυτό το κομμάτι να το αποχωριστώ.
Συγγραφή-ενδυματολογία-μόδα! Πώς συνδυάζονται αυτές οι δραστηριότητες;
Νιώθω ότι συνδυάζονται πολύ αρμονικά και απαλά και συγχρόνως όλα είναι τόσο έντονα στην πράξη. Και τα τρία μαζί είναι σαν παζλ του εαυτού μου. Δεν γίνεται να λείπει κάποιο από τα τρία, οπότε για μένα είναι ο απόλυτος -θα έλεγα- αναγκαίος συνδυασμός.
Τι άλλο κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό;
Έχω τη χαρά να εξασκώ το επάγγελμά μου, αυτό του ενδυματολόγου, και τους τελευταίους μήνες βρίσκομαι στο ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, όπου αναλαμβάνω τα κοστούμια βέβαια. Παράλληλα, ετοιμάζω και ένα πρότζεκτ για διδασκαλία στο styling. Και φυσικά αρθρογραφώ στο Ser-Free, όπου παράλληλα επιμελούμαι και το styling στις φωτογραφίσεις μόδας.
(Δημοσιεύτηκε στο έντυπο Ser-Free, τ.62, Απρίλιος 2023)
