Τη Στέλλα Τζίνα κατά πάσα πιθανότητα την ξέρεις από το μουσικό συγκρότημα που διατηρούσε στις Σέρρες, το Γης Μαδιάμ, με έντονο παραδοσιακό ύφος και φρέσκια διάθεση. Ανήσυχη επαγγελματικά και δημιουργική, αποφάσισε να εξερευνήσει κι άλλα μουσικά μονοπάτια και τώρα βρίσκεται στη Φλωρεντία, όπου ασχολείται με το κλασικό τραγούδι. Και απ’ ό,τι δείχνουν όλα έχει μια λαμπρή πορεία μπροστά της.
Της Χρυσάνθης Ιακώβου
Πες μου μερικά λόγια για τις σπουδές σου και την επαγγελματική σου πορεία μέχρι σήμερα.
Αρχικά, είμαι απόφοιτος του Μουσικού Σχολείου Σερρών, όπου κατά κύριο λόγο ασχολήθηκα με την παραδοσιακή μουσική. Έπειτα, σπούδασα Διεύθυνση Χορωδίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη, αλλά παράλληλα παρακολούθησα ιδιαίτερα μαθήματα κλασικού τραγουδιού. Στην πορεία κατάλαβα ότι θα ήθελα να ακολουθήσω τον δρόμο αυτό, διότι κάτι με συνεπήρε και με έκανε να θέλω να ανακαλύψω περισσότερα για αυτό τον κόσμο, αλλά και για τις δυνατότητες της ανθρώπινης φωνής. Στην παρούσα στιγμή βρίσκομαι στη Φλωρεντία όπου κάνω μεταπτυχιακές σπουδές στο κλασικό τραγούδι.
Πόσο δύσκολο είναι να κάνει κανείς καριέρα στο κλασικό τραγούδι; Ειδικά αν προέρχεται από μια μικρή πόλη, όπως οι Σέρρες, τι πρέπει να κάνει;
Για να είμαι ειλικρινής, αυτή είναι μια ερώτηση στην οποία ψάχνω καθημερινά την απάντηση. Δεν είναι ένας εύκολος επαγγελματικός προσανατολισμός, αλλά αν κάτι μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι χρειάζεται επιμονή, υπομονή, πολλή μελέτη και πίστη στον εαυτό σου.
Τι επαγγελματικές δυνατότητες ανοίγονται στον χώρο του κλασικού τραγουδιού και ποιοι είναι οι δικοί σου στόχοι;
Η αρχική επαγγελματική δυνατότητα είναι οι δουλειές στα θέατρα. Η συμμετοχή σε παραγωγές όπερας αλλά και συναυλίες και κοντσέρτα είναι ο αρχικός στόχος κάθε λυρικού τραγουδιστή. Είναι μια απαιτητική αλλά πανέμορφη δουλειά, όπου όλες οι τέχνες συναντώνται και δημιουργείται κάτι μοναδικό. Εκτός από αυτό ωστόσο, υπάρχουν οι μόνιμες θέσεις σε επαγγελματικές χορωδίες, η δυνατότητα διδασκαλίας, οι συναυλίες με φωνητικά ή ορχηστρικά σύνολα και άλλες αντίστοιχες επαγγελματικές πόρτες.
«Υπάρχει πολύς κόσμος στις Σέρρες που ενδιαφέρεται για νέα ακούσματα και θέλει να στηρίξει τις μουσικές δράσεις»
Έρχεσαι συχνά στις Σέρρες για μουσικές εκδηλώσεις. Τι διαφορά έχει το σερραϊκό κοινό από το κοινό του εξωτερικού; Έχουν οι Σερραίοι «μουσική παιδεία»;
Το να κάνω συναυλίες στις Σέρρες είναι κάτι που προσωπικά με ευχαριστεί, αλλά νιώθω και ένα χρέος να προσφέρω αυτά που μαθαίνω στην πόλη που μου άνοιξε τους πρώτους μου δρόμους και τις πρώτες ευκαιρίες. Σχετικά με το κοινό των Σερρών και το κοινό του εξωτερικού, υπάρχει διαφορά η οποία οφείλεται στη διαφορετική καλλιτεχνική παιδεία, αλλά πρωτίστως στη διαφορετική κουλτούρα. Για τους Ιταλούς η όπερα είναι όπως για εμάς η παραδοσιακή μουσική. Πιστεύω όμως ότι υπάρχει πολύς κόσμος στις Σέρρες που ενδιαφέρεται για νέα ακούσματα και θέλει να στηρίξει τις μουσικές δράσεις, είτε πρόκειται για κλασική είτε για δημοτική μουσική είτε για οποιοδήποτε άλλο είδος. Χρειάζεται όμως το ερέθισμα και το βήμα στους μουσικούς, ώστε να μπορούν να προσφέρουν αυτά τα ακούσματα στην πόλη.
Πολλοί εκφράζουν ανησυχίες για τη μουσική που ακούν οι νέοι σήμερα. Ποια είναι η δική σου γνώμη;
Η μουσική είναι τέχνη και είναι έκφραση. Δεν μπορώ να κρίνω κάποιον για τη μουσική που ακούει, ακόμη κι αν εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει. Οι νέοι ποικίλλουν τόσο όσο και τα είδη μουσικής που υπάρχουν στον κόσμο. Προσωπικά δεν ανησυχώ για κάτι. Αν όντως υπάρχει αυτή η ανησυχία, τότε θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, οι αρχές κάθε πόλης να φροντίζουν να στηρίζουν και να φιλοξενούν καλλιτέχνες που έχουν να προσφέρουν στους νέους «ποιοτικά» ακούσματα (με πολλά πολλά εισαγωγικά το ποιοτικά).
Με τι ασχολείσαι αυτό το διάστημα και τι ετοιμάζεις για το μέλλον;
Αυτό το διάστημα είμαι επικεντρωμένη στις σπουδές μου και προσπαθώ να παρουσιάζομαι σιγά σιγά σε κάποιες ακροάσεις. Επίσης, δουλεύω ως διευθύντρια χορωδίας σε καλλιτεχνικό σύλλογο, αλλά από τον περασμένο Απρίλη έχω δημιουργήσει και τη δική μου χορωδία με το όνομα «Grecale» που σημαίνει ο «Γραικός» άνεμος. Για το μέλλον δεν ξέρω, προσπαθώ να πηγαίνω βήμα βήμα, γιατί είναι αρκετά εύκολο να αιχμαλωτιστεί κανείς στα σχέδια για το μέλλον και να χάσει το παρόν μέσα από τα χέρια του.
Εύχομαι ό,τι καλύτερο και σας ευχαριστώ πολύ!
(Δημοσιεύτηκε στο έντυπο Ser-Free, τ.68, Δεκέμβριος 2024)
