Τον ελεύθερο χρόνο τους θα τους συναντήσει κανείς καβάλα στα ποδήλατά τους στον Ελαιώνα, στο Χιονοχώρι, στον Λαϊλιά και άλλους προορισμούς, ν’ ανηφορίζουν επικλινείς τσιμεντόδρομους και χωματόδρομους, να κατεβαίνουν απόκρημνα μονοπάτια, να σκαρφαλώνουν -πάντα καβάλα στα ποδήλατά τους- δυσανάβατες πλαγιές, να πέφτουν και να σηκώνονται, να ξαναπέφτουν και να ξανασηκώνονται κι έπειτα να καταλήγουν σε αγαπημένα τους στέκια για μπίρα ή καφέ. Το ποδήλατο γι’ αυτούς είναι έκφραση, ψυχοθεραπεία, ανάγκη, ευχαρίστηση. Οι δυσπρόσιτες περιοχές, πρόκληση. Κάθε τους απόδραση, μια νέα, συναρπαστική εμπειρία. Πάμε μια βόλτα με τους «Serres Enduro MTB»; Στις απαντήσεις ο δημιουργός της ομάδας, Παναγιώτης Νικάκης!
Του Θοδωρή Θεοχαρίδη
Πώς και πότε ξεκίνησε η… ποδηλατική φάση σας;
Όλα ξεκίνησαν τότε που όλα σταμάτησαν: όταν ήρθε ο Covid. Τότε που το μοναδικό μου χόμπι ήταν το ποδόσφαιρο. Στην αρχή ξεκινήσαμε μ’ ένα απλό ποδήλατο, όπως αυτά που οι περισσότεροι έχουν στα σπίτια τους, εντός κι εκτός πόλης. Σιγά σιγά θέλαμε κάτι παραπάνω, θέλαμε να ζορίσουμε τις προπονήσεις μας κι έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε τα βουνά στην κυριολεξία. Το βουνό απέχει πέντε λεπτά από το κέντρο της πόλης μας. Σε άλλες περιοχές της χώρας μας χρειάζεται αρκετή ώρα για ν’ ανέβει κανείς στο βουνό. Εμείς είμαστε από τους τυχερούς στις Σέρρες.
Προς τα πού πηγαίνατε;
Ενώ ανεβαίναμε τους δρόμους για τον Ελαιώνα, το μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου, το Χιονοχώρι, το όρος Μενοίκιο, τον Λαϊλιά και άλλους προορισμούς, ψάχναμε για μονοπάτια και παρατηρούσαμε οποιονδήποτε δρόμο και στενό πέρασμα που θα μπορούσαμε ν’ ακολουθήσουμε. Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε κάποια μονοπάτια μόνο μ’ ένα κράνος – στην αρχή. Τι να μας κάνει το κράνος, πέφταμε, άλλες φορές χωρίς τραυματισμούς, άλλες με λίγες γρατσουνιές και άλλες φορές με… σπασίματα! Εγώ, δηλαδή, έσπασα δάχτυλο του χεριού μου, αλλά όλα καλά, συνεχίζω με την ίδια τρέλα και το ίδιο πάθος.
Έχεις πέσει πολλές φορές;
Η αλήθεια είναι ότι έχω πρωτιές στις τούμπες, έτσι μου λένε τα φιλαράκια μου, εγώ δεν τις θυμάμαι!
Τα απλά ποδήλατα που είχατε εξυπηρετούσαν στην ανάβαση του βουνού;
Η αλήθεια είναι ότι επειδή αρχίσαμε να μαθαίνουμε τα μονοπάτια καλύτερα, θέλαμε να τα κατεβαίνουμε όλο και πιο γρήγορα, αλλά τα ποδήλατά μας δεν βοηθούσαν και τόσο. Κι έτσι πήραμε όλοι ποδήλατα enduro. Όπως υπάρχουν μηχανάκια για αγώνες enduro, έτσι υπάρχουν και τα ποδήλατα enduro.
Από εξοπλισμό;
Αγοράσαμε κράνη, full faces, γάντια για να μη γλιστρούν τα χέρια από το τιμόνι, μάσκες για να προστατέψουμε το πρόσωπο από λάσπες, σκόνες, πέτρες και κλαδιά, προστατευτικά για τους αγκώνες, επιγονατίδες, κάποιοι αγόρασαν μέχρι και θώρακες, επειδή βρέθηκαν αγκαλιά με πολλά δέντρα! Στις αρχές, λοιπόν, μπορεί να είχα κάνει ποδήλατο και με 30 διαφορετικά άτομα! Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι δεν άντεξαν την τρέλα μας; Την παρέα μας; Την απαιτητική κατάβαση των μονοπατιών; Δεν ξέρω τι απ’ όλα, αλλά πολλούς απ’ αυτούς δεν τους ξανάδαμε.
Πόσα άτομα αποτελούν σήμερα την ομάδα σας;
Γύρω στα 20.
Και πώς επικοινωνείτε όλοι αυτοί μεταξύ σας;
Έχουμε μία κοινή συνομιλία στο Messenger με τίτλο «SERRES ENDURO MTB», τον οποίο τίτλο φέρουν και τα μπλουζάκια που τυπώσαμε και φοράμε πάντα στις εξορμήσεις μας. Σ’ αυτή την ομαδική γράφει ο καθένας πότε μπορεί να βγει για ποδηλασία και, όποιος βολεύεται με το εκάστοτε ελεύθερο, βγαίνουν μαζί. Λέμε, επίσης, για διάφορα θέματα που μας απασχολούν σχετικά με τα ποδήλατά μας, για πιθανά προβλήματα και βρίσκουμε λύσεις συζητώντας μεταξύ μας. Συν το πείραγμα που υπάρχει πάντα, σε κάθε συζήτηση.
Ηλικίες μελών;
Οι ηλικίες στην αρχή και σε κάποιες βόλτες ήταν από 14 μέχρι και 54. Μετά από κάποιες συζητήσεις μεταξύ μας, όμως, αποφασίσαμε ότι οι ηλικίες πρέπει να ’ναι από 18 και πάνω, ώστε να μην έχουμε κάποια ευθύνη για τον τραυματισμό ενός μικρού παιδιού.
Πόσο μπορεί να διαρκέσει μια βόλτα σας στο βουνό;
Από μία έως και τρεις! Ανάλογα πόσο μεγάλη θέλουμε να βγει. Μετά από κάθε βόλτα, πάντως, ή θα πιούμε καφέ ή θα πιούμε μπίρες.
Περίγραψέ μου την πιο τραγική και την πιο ξεκαρδιστική στιγμή σας.
Η πιο τραγική στιγμή συνέβη πέρυσι το καλοκαίρι, που δεν γνώριζα καλά ένα μονοπάτι, έτρεχα περισσότερο απ’ ό,τι έπρεπε, δεν μπήκα καλά σ’ ένα άλμα κι έτσι καρφώθηκα πάνω σ’ ένα δέντρο κι έσπασα το δάχτυλό μου, χτύπησα τον ώμο μου, τα πόδια μου, αλλά, δόξα τω Θεώ, είμαστε καλά και συνεχίζουμε τις βόλτες μας. Οι πιο ξεκαρδιστικές στιγμές είναι οι πτώσεις χωρίς τραυματισμούς – κι είναι πολλές.
Θα έβλεπες τον εαυτό σου σε αγώνα enduro;
Θέλω πολύ να πάρω μέρος σε έναν αγώνα enduro για να ζήσω και αγωνιστικά την όλη εμπειρία – και θα ’ναι σύντομα νομίζω…
Ένας αρχάριος μπορεί να σας ακολουθήσει;
Ένας αρχάριος, πλέον, δεν νομίζω ότι μπορεί να μας ακολουθήσει, αλλά επειδή είμαστε καλή παρέα, μπορούμε να τον πάρουμε μαζί μας και να τον περιμένουμε…
Έχουν τα βουνά μας την κατάλληλη πρώτη ύλη για να προσελκύσουν ποδηλατικές εμπειρίες;
Τα βουνά μας θα μπορούσαν να προσελκύουν πολλούς τουρίστες, αν υπήρχε λίγη περισσότερο οργάνωση εκεί πάνω.
Τι σας αρέσει στην ποδηλασία;
Το ότι αν πας μια βόλτα μ’ ένα αμάξι και μια βόλτα μ’ ένα ποδήλατο, πίστεψέ με, τη βόλτα με το ποδήλατο θα τη λατρέψεις περισσότερο, επειδή θ’ ανακαλύψεις ομορφιές που δεν μπορείς να τις αντιληφθείς με το αμάξι.
Με τι άλλο ασχολείσαι εκτός από την ποδηλασία;
Τρέξιμο και βάρη. Με την μπάλα δεν ξέρω αν θα ασχοληθώ ξανά, δεν προλαβαίνω να κάνω τις προπονήσεις που απαιτούνται λόγω δουλειάς, όλα τα υπόλοιπα, όμως, με καλύπτουν το ίδιο!
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια της ομάδας σας;
Η ομάδα μας θέλει περισσότερα μαγκάλια, γιατί υπήρξε κι ένα μαγκάλι πάνω στο βουνό κάποια στιγμή! Θέλουμε επίσης να πάμε και σε άλλα βουνά, άλλων πόλεων, να κατέβουμε κι άλλα μονοπάτια, ενώ σχεδιάζουμε να πάμε και στη Βουλγαρία, όπου υπάρχουν μονοπάτια για ποδήλατα στα χιονοδρομικά κέντρα.
(Δημοσιεύτηκε στο έντυπο Ser-Free, τ.60)
