Εμένα κανείς δεν με πήρε τηλέφωνο να κατέβω για υποψήφιος. Έστω για δημοτικός σύμβουλος, έστω διαχειριστής στην πολυκατοικία, κάτι… κανείς. Ίσως φταίει που μένω στον ακάλυπτο, ίσως φταίει που μ’ αρέσει το χωριό μου (μακριά… στα Γρεβενά), ίσως φταίει που δεν μ’ αρέσουν οι μελιτζάνες με ρεβύθια. Όμως εγώ είμαι εντάξει, εγώ σας φέρθηκα σπαθί, το έκανα το χρέος μου. Αλλαξοπίστησα για χάρη σας. Την έκανα τη μεταδημότευση. Όπως τ’ ακούτε. Ψηφίζω στο τάδε δημοτικό σχολείο Σερρών! Εγώ! Ο μισός Γρεβενιώτης μισός Πειραιώτης με τη μεγάλη μύτη. Εγώ ο «θέλω η πόλη που ζω να έχει θάλασσα». Εγώ ο «κάποτε θα φύγω, θα πάω αλλού!». Εγώ ο «Σερραίος απ’ τα Lidl». Και προσπαθώ, ρε γαμώτο, να την αγαπήσω την πόλη σας. Τόσα χρόνια προσπαθώ αλλά… όλο χυλόπιτα τρώω.
Προχτές έστειλα ένα μήνυμα στον εαυτό μου: «Κύριε Γκούβερη, θα θέλαμε να είστε υποψήφιος», αυτό μόνο, το έστειλα στον εαυτό μου, το διάβασα, διαβάστηκε, έκανα και screenshot. Το δείχνω εδώ και κει. Σκέφτομαι να βγάλω και καρτούλες: «Ψηφίστε Γκούβερη για ένα καλύτερο αύριο!», «Ψηφίστε Γκούβερη για ένα καλύτερο μεθαύριο!», «Ψηφίστε Γκούβερη, ρε γαμώτο!».
Πείτε την αλήθεια, κανείς δεν θα με ψήφιζε, εσείς θέλετε τους δικούς σας, τα δικά σας. Εσείς θέλετε ο δικός σας ο σύμβουλος ο δημοτικός, ο μάγκας, ο καραμπουζουκλής, να καβαλάει τζιπ και να τσουγκρίζει τσικουδιές. Εσείς θέλετε μια πόλη πρώτο τραπέζι πίστα, επιδοτήσεις κάμπους και σούζα το τρακτέρ. Εσείς θέλετε διευθυντές ανίψια και μπατζανάκη προϊστάμενο. Εσείς θέλετε επίχρυσους Δημάρχους και καρεκλάκια φο μπιζού. Εσείς θέτε τα παιδιά σας να φύγουν, να πάνε αλλού, μακριά σας. Χαλάλι. Άκαρδοι ψηφοφόροι, μακρινοί μου συμπολίτες. Χαλάλι σας.
Όταν ήρθα στις Σέρρες δεν ήξερα ότι θα γίνω Σερραίος. Νόμιζα ότι θα μείνω για πάντα μισός Γρεβενιώτης μισός Πειραιώτης. Ίσως να φταίει το εμβόλιο, δεν ξέρω. Τώρα τελευταία μπερδεύω μελιτζάνες με κάνα ρεβύθι, ψάχνω κάνα δωμάτιο στην Ντούζλα και μασουλάω παπαλούτσες.
Ντρέπομαι, όπου να ’ναι θα είμαι ένας γερασμένος Σερραίος με μια μεγάλη μύτη. Όπου να ’ναι θα λέω «παλιά η μπουγάτσα ήταν αλλιώς» και θα επισκέπτομαι τα πέριξ για κάνα σφράγισμα, καμιά μασέλα, καμιά ζαριά. Όπου να ’ναι δεν θα μπερδεύω τον Κουλά με τον Οβά και θα ψηφίζω… εσένα, ρε, θα ψηφίζω! Μη σκας! Εσένα, σ’ το υπόσχομαι.
Φέτος θα πάρεις ένα σωρό ψήφους και ένα τριβόλι. Μη με παρεξηγείς και μη με μαρτυρήσεις. Στο ψηφοδέλτιο μέσα, ένα τριβόλι. Για μια πόλη ξεφούσκωτη, έτοιμη να κάνει παφ, έτοιμη να σωριαστεί καταή (που λεν και στο χωριό μου).
* Ο Παναγιώτης Γκούβερης είναι Διδάκτωρ Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και συγγραφέας.
(Δημοσιεύτηκε στο έντυπο Ser-Free, τ.63)
