Πολλές άσχημες εικόνες που συναντάμε στην καθημερινότητα μας, κάποιες φορές έχουν τον τρόπο τους να μας επιβάλλονται και να μας υποχρεώνουν να παραμερίζουμε την ασκήμια τους. Προβάλλουν μέσα απ’ αυτήν την ασχήμια, εικόνες ομορφιάς και νοσταλγίας, που κρύβουν ιστορίες ζωής και μας παρασύρουν με τον τρόπο τους σε σκέψεις και ταξίδια του νου.
Αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Τις περισσότερες φορές λύπη μας προκαλούν, θυμό και ίσως αγανάκτηση για την χρόνια αδιαφορία αυτών που όφειλαν να τα προστατέψουν και να διαφυλάξουν την όποια ιστορία κουβαλούν.
Συνεχίζω το οδοιπορικό μου και η επόμενη στάση μου είναι το Ηρώον της πόλης μας, λίγο πριν τον σιδηροδρομικό σταθμό.
Η πόρτα είναι ανοιχτή. Μπαίνω μέσα και αφήνω το βλέμμα μου να περιπλανηθεί στον τεράστιο χώρο.
Μια πελώρια πράσινη εικόνα απλώνεται μπροστά μου και στη μέση επιβλητικό και μεγαλοπρεπές δεσπόζει το Ηρώον, απόλυτος κυρίαρχος του χώρου.
Μια κυρία κάθεται σ’ ένα από τα λιγοστά παγκάκια, παρέα με τον σκύλο της. Άλλος κανείς.
Εγώ, η κυρία και ο σκύλος! Ο χώρος μεγάλος…
Και πώς να μην αφήσεις την φαντασία σου να ταξιδέψει; Πώς να μη φανταστείς τα παιδιά, πολλά παιδιά, να παίζουν στα διάφορα παιχνίδια που υπάρχουν, τον κόσμο, πολύ κόσμο, άνδρες, γυναίκες, νέους και νέες να κάνουν περίπατο η να ξαποσταίνουν σε κάποιο παγκάκι ή να απολαμβάνουν τον καφέ τους σε κάποιο όμορφο “καφέ” με την απαλή μουσική να τους συντροφεύει;
Ένα υπέροχο μελλοντικό σκηνικό ζωντάνεψε μπροστά μου και σκέφτηκα πόσο όμορφο θα ήταν, αν μπορούσε να πραγματοποιηθεί. (Δες ΥΣ)
Πλησίασα το Ηρώον, ανέβηκα τα σκαλιά και διάβασα:
Γ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ
ΕΠΟΙΕΙ
1919- 1929
Η απογοήτευση ήρθε, όταν σήκωσα το βλέμμα και αντίκρισα “την καταστροφή!”
Εντάξει, έγινε έναν αιώνα πριν, λογικό να έχει φθορά… όμως δεν θα ’πρεπε να το φροντίζουμε; Να φυλάξουμε την ιστορία της πόλης και όχι μόνο; Όλες οι απώλειες δεν έγιναν μονομιάς…
Αβίαστα τελείως, βλέποντας το λαβωμένο Ηρώον, μου ήρθαν στο μυαλό τα γλυπτά του Παρθενώνα. Μ’ εκείνα το παρομοίωσα το Ηρώον μας, γιατί του λείπουνε πολλά κομμάτια. Μόνο που αυτά, μπορούμε να τα προσθέσουμε ευκολότερα, δεν μας τα έκλεψε κάνεις, ούτε η αρχαιολογική τους αξία είναι εφάμιλλη των γλυπτών του Παρθενώνα, ούτε διαπραγματεύσεις χρειάζονται με τους “αρχαιοκάπηλους!”
Είναι όμως η δική μας ιστορία και οφείλουμε να την διαφυλάξουμε.
ΥΣ. Υπάρχει σχέδιο από τον Δήμο, για αξιοποίηση και διαμόρφωση του χώρου. Το γνωρίζω από την επιτροπή διαβούλευσης. Εύχομαι τη συντομότερη πραγματοποίηση του.
(Το κείμενο αναρτήθηκε στον προσωπικό λογαριασμό στο fb της Παγώνας Κιάκου)
