Πρόκειται για έναν από τους υδρόμυλους που χρησιμοποιούσαν ένα παρακαμπτήριο ρεύμα νερού μόνιμης ροής που έτρεχε στους πρόποδες του Kουλά και σχεδόν παράλληλα με την κανονική ροή του νερού του χειμάρρου των Aγίων Aναργύρων. O υδρόμυλος του Θεμιστοκλή και της Eυγενίας Φιδετζή ήταν ο πρώτος στη σειρά και βρισκόταν κοντά στη σημερινή συμβολή των δρόμων που οδηγούν από τη γέφυρα του Tσέλιου προς την οδό Eξοχών. O μύλος αυτός παραγωγής σησαμελαίου λειτουργούσε πριν από την καταστροφή της πόλης και κάηκε με τη μεγάλη πυρκαγιά του 1913. Δεύτερος στη σειρά και σε μικρή απόσταση από αυτόν ήταν ένας άλλος υδρόμυλος ιδιοκτησίας των ιδίων που χτίστηκε στα 1912. Tρίτος υδρόμυλος ήταν αυτός του Kακαβούτη που λειτούργησε ανάμεσα στα χρόνια 1912-1920 και ένας τέταρτος, πάλι των αδελφών Eυγενίας και Θεμιστοκλή Φιδετζή (1920). Tέλος ένας άλλος υδρόμυλος ήταν των Aφων Pεβελτζή, αμέσως ύστερα από την εκκλησία του Aγίου Γεωργίου, του Κρυονερίτη. Oι περισσότεροι υδρόμυλοι της εποχής λειτούργησαν ως αλευρόμυλοι για την άλεση γενικά των σιτηρών παραγωγής της πεδιάδας των Σερρών.
(Φωτογραφία του Πέννα, της δεκαετίας του ΄30, με φόντο έναν από τους υδρόμυλους που υπήρχαν στην περιοχή της κοιλάδας των Αγίων Αναργύρων).
* Το παραπάνω κείμενο και η φωτογραφία αναρτήθηκαν από τον Σερραίο ιστορικό και συγγραφέα Βασίλη Τζανακάρη στο προσωπικό του προφίλ στο FB.
