Η Λιάνα Ταουσιάνη, μετά από μία πολύ ενδιαφέρουσα επαγγελματική πορεία στην Αθήνα και στο εξωτερικό, επέστρεψε στη βάση της, τις Σέρρες, γεμάτη όρεξη και ζωντάνια, πιστεύοντας πως πρέπει να ανανεωθεί το πολιτιστικό σκηνικό στην πόλη μας. Μίλησε στο Ser-Free για τις επαγγελματικές της εμπειρίες, τα σχέδια της, τις δυσκολίες που βιώνει ένας ηθοποιός τον καιρό της κρίσης και του κορωνοϊού και για το πώς πρέπει και μπορούν να βελτιωθούν τα καλλιτεχνικά δρώμενα στις Σέρρες.
Της Μαρίας Γκιόκα / Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Ελευθεριάδου
Με τι έχεις ασχοληθεί επαγγελματικά τον τελευταίο καιρό;
Ο φετινός χειμώνας ήταν δύσκολος για το θέατρο. Ευτυχώς για την ομάδα μου, τους ΠΑΠΑΛΑΝΓΚΙ, ο σκηνοθέτης μας, Τάσος Αγγελόπουλος, πήρε εγκαίρως την απόφαση να δράσουμε διαδικτυακά και έτσι μείναμε ενεργοί και σε επαφή με το κοινό μας. Δημιουργήσαμε ένα ψηφιακό αρχείο στο instagram, το @ubumaterial, το οποίο θα είναι για πάντα στη διάθεση του κοινού, μπορείτε να το βρείτε και να το ακολουθήσετε. Ήταν μια διαδικασία καινούρια για όλους μας. Πρόβες στο zoom, συντελεστές στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Ουαλία, ηθοποιοί που δεν έχουν συναντηθεί μεταξύ τους. Το πιο βασικό συμπέρασμα είναι ότι η τέχνη δεν σταματάει ποτέ. Οι άνθρωποι που αγαπάνε τη δουλειά τους και έχουν πραγματικά κάτι να προτείνουν δεν χάνονται ούτε φρενάρουν στα εμπόδια. Είμαι πολύ περήφανη για τη δουλειά της ομάδας μου και πολύ χαρούμενη που καταφέραμε να εμπνεύσουμε και άλλες ομάδες. Μια από αυτές είναι η ομάδα εφήβων με την οποία δουλεύω τα τελευταία δυο χρόνια. Φέτος φιλοξενηθήκαμε κάτω από τη στέγη του πολιτιστικού συλλόγου ΟΡΦΕΑ και δημιουργήσαμε με τη σημαντική βοήθεια της Μαρίας Μεντίζη μια θεατρική ομάδα για εφήβους, η οποία δρα επίσης διαδικτυακά. Δουλέψαμε πάνω σε εφηβικούς ρόλους των έργων του Σαίξπηρ και κάναμε μια έρευνα σχετικά με τα στάδια της εφηβείας ώστε να καταφέρουν να αντιμετωπίσουν τα κλασικά κείμενα ως κάτι απλό και καθημερινό και ταυτόχρονα να δουν με τα μάτια ενός αφηγητή την ηλικία τους ως μια περίοδο σκοτεινή αλλά ποιητική και να καταλάβουν ίσως τους εαυτούς τους λίγο καλύτερα! Φυσικά μου λείπει πολύ η σκηνή. Έχω έναν ολόκληρο χρόνο να βρεθώ σε αυτή. Τον περσινό χειμώνα είχα την τύχη να παίξω στην παράσταση “Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.” της Λένας Κιτσοπούλου, που ανέβηκε και στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών και αγαπήθηκε πάρα πολύ από το σερραϊκό κοινό.
«Θα ήθελα να δω επιτέλους στην πόλη μου ανοιχτό κάλεσμα από τον Δήμο και το ΔΗΠΕΘΕ για καλλιτεχνικές προτάσεις»
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι ηθοποιός σήμερα;
Δεν νομίζω ότι ήταν και ποτέ εύκολη η δουλειά του ηθοποιού. Προσωπικά, στα χρόνια της κρίσης, παρά τις δυσκολίες είχα την επιμονή να βιοπορίζομαι από το θέατρο. Το δύσκολο είναι να ζεις συνεχώς χωρίς σταθερή βάση. Σήμερα τα πράγματα είναι σίγουρα πιο απογοητευτικά κι αυτό είναι πιο επικίνδυνο. Η στήριξη από το κράτος είναι ελάχιστη. Είναι κωμικό όταν χτυπάει το τηλέφωνο για δουλειά κυρίως από το εξωτερικό. Τόλμησα να ταξιδέψω και να εργαστώ κάποια χρόνια εκτός Ελλάδος και σήμερα προσπαθώ να στηρίξω την επιλογή μου, να ζήσω στη χώρα μου και μάλιστα στην πόλη μου, ώστε να προσφέρω εδώ όσα έχω μάθει, ενώ η χώρα μου αδιαφορεί και οι παράγοντες στην πόλη μου προτείνουν να ψάξω δουλειά σε άλλη πόλη, διότι δεν μπορούν να συνεργάζονται συνέχεια με τους ίδιους. Με στεναχωρεί πολύ να έχει εκτιμηθεί η δουλειά μου στην Ισπανία και στην Γερμανία, ενώ στην Ελλάδα περνάω τον περισσότερό μου χρόνο γράφοντας προτάσεις σε δομές και ιδρύματα. Αυτή η κωμικοτραγική κατάσταση και η γενική απαξίωση έναν καλλιτέχνη μπορούν να τον διαλύσουν.
Πώς έχει επηρεάσει το χώρο της τέχνης η εμφάνιση του κορωνοϊού;
Αν η οικονομική κρίση ήταν μια καλή ευκαιρία, όπως έλεγαν τότε μερικοί, για να γίνει “ξεκαθάρισμα στο χώρο”, αυτή η καινούρια κρίση της πανδημίας ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία για να φανούν καθαρά οι προθέσεις των αρχόντων του τόπου απέναντι στον πολιτισμό. Το μόνο θετικό είναι ότι υπήρξε μια σημαντική συσπείρωση των καλλιτεχνών. Δημιουργήθηκε το πολύ σημαντικό κίνημα των support art workers. Έχει ξεκινήσει μια κινητοποίηση που έλειπε από τον καλλιτεχνικό χώρο και επιτέλους πιέζουν και απαιτούν διαφάνεια στις διαδικασίες.
Πώς κρίνεις τα πολιτιστικά-θεατρικά δρώμενα στις Σέρρες;
Μολονότι απουσίαζα πολλά χρόνια από την πόλη μου, ως καλλιτέχνης που έχει εργαστεί σε διαφορετικά μέρη στον κόσμο διαπιστώνω πως όσο μεγαλώνω μεγαλώνει και το όραμά μου για πολιτιστική αποκέντρωση. Πιστεύω με όλη μου την καρδιά ότι στην επαρχία υπάρχει τεράστια ανάγκη για έκφραση και δημιουργία. Εκτός από ανάγκη, υπάρχει και πολύς χώρος, μιας και τα δρώμενα είναι ελάχιστα. Η έκπληξή μου είναι μεγάλη όταν σε δημιουργικές μου προτάσεις βρίσκω μπροστά μου τοίχους. Δυστυχώς ελάχιστες είναι οι αξιόλογες πολιτιστικές δράσεις στην πόλη μας, δράσεις επαγγελματιών που να έχουν πραγματικά κάτι καινούριο να προτείνουν. Είναι πολύ σημαντικό που στην πόλη μας υπάρχει ΔΗΠΕΘΕ και ενεργοί ιστορικοί πολιτιστικοί σύλλογοι και πρέπει να αξιοποιηθούν περισσότερο. Προσωπικά, δεν μου φτάνουν τα όσα συμβαίνουν εδώ. Θα ήθελα να δω πιο φρέσκα και πιο τολμηρά πράγματα. Υπάρχουν μικροί πυρήνες που προσπαθούν και παράγουν σημαντικό έργο, αλλά παραμένουν στο περιθώριο. Επίσης, πολύ θα ήθελα να δω επιτέλους στην πόλη μου ανοιχτό κάλεσμα από τον Δήμο και το ΔΗΠΕΘΕ για καλλιτεχνικές προτάσεις. Κάτι τέτοιο θα έδινε χώρο σε διαφορετικές φωνές. Θέλω πραγματικά να νιώσω ότι ο πολιτισμός εδώ είναι προτεραιότητα και ότι οι Σερραίοι καλλιτέχνες είμαστε χρήσιμοι στην πόλη μας.
Τι θα δούμε τη φετινή χρονιά από εσένα;
Είναι γεγονός ότι βγαίνουμε από έναν εγκλεισμό μουδιασμένοι, αποδεκατισμένοι, μετρώντας απώλειες. Νομίζω πως όποιος ισχυρίζεται ότι είναι ικανός να πιάσει τα πράγματα από εκεί που τα αφήσαμε πριν το lockdown πλανάται. Πρέπει να εκτιμήσουμε τα όσα ζήσαμε, να λάβουμε υπόψιν μας ότι αυτή τη στιγμή βιώνουμε ένα στάδιο μετατραυματικό, να αγκαλιάσουμε σφιχτά τον εαυτό μας και αφού ηρεμήσουμε να βρούμε το σθένος να μιλήσουμε για όλες αυτές τις θεματικές που μας κλόνισαν αυτόν τον καιρό. Για μένα ένα από τα θέματα που επείγει να προσεγγίσω είναι αυτό της κακοποίησης. Με χαρά βλέπω πως στα σχολεία μπαίνει το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής. Παρακολουθώ επιμορφώσεις πάνω στο θέμα και ετοιμάζω μια εφηβική παράσταση για σχολεία πάνω στη θεματική αυτή. Πρέπει να μάθουμε να μιλάμε για αυτά τα θέματα, να μάθουμε στα παιδιά να αγαπάνε το σώμα τους και να υπερασπίζονται τις επιλογές τους όσο διαμορφώνουν τον εαυτό τους. Επίσης έχω την ανάγκη να καταπιαστώ με αντικείμενα θεραπευτικά. Διαπιστώνω ότι στην πόλη μας ο πραγματικός πολιτισμός βρίσκεται σε δράσεις ανθρώπων που με πολλές προσωπικές θυσίες συμβάλλουν στο να υπάρχουν καινοτόμες εναλλακτικές για κόσμο που έχει ανάγκη. Πρώτος μου στόχος είναι να στηρίξω την προσπάθεια που κάνουν οι άνθρωποι του ΚΕΘΙΣ. Με συγκινεί το έργο που προσφέρουν και θα είμαι στο πλευρό τους με διάφορες δράσεις τις οποίες θα μάθετε σύντομα! Είναι πολύ σημαντικό φέτος μετά από τα όσα ζήσαμε οικουμενικά και σαν επαγγελματίες αλλά και σαν κοινό να επιλέξουμε ποιους πρέπει να ενισχύσουμε.
(Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ser-Free, τ.57)
