Γράφει η Χρυσάνθη Ιακώβου
(Η ταινία παίζεται στο Κρόνιο, 9, 13, 14, 15 Νοεμβρίου, 19:30)
Past Lives (Περασμένες ζωές), 2023, της Celine Song
Ένα ρομάντζο εντελώς διαφορετικό από τα συνηθισμένα και μια φρέσκια προσέγγιση στην κλασική ιδέα του what if.
Η Νόρα και ο Χε-Σαν είναι δύο δωδεκάχρονα παιδιά από την Κορέα, στενοί φίλοι, «ερωτευμένα» μεταξύ τους, που όμως θα χαθούν, καθώς η οικογένεια της Νόρα θα μεταναστεύσει στον Καναδά. Δώδεκα χρόνια μετά θα ξαναβρεθούν διαδικτυακά χάρη στο facebook, αυτή θεατρική συγγραφέας στη Νέα Υόρκη, αυτός στη Σεούλ. Θα ξαναχαθούν, για να βρεθούν -ξανά- δώδεκα χρόνια μετά. Ο Χε-Σαν θα ταξιδέψει για μια βδομάδα στη Νέα Υόρκη και θα συναντήσει τη Νόρα, η οποία είναι πλέον παντρεμένη με τον Άρθουρ.
Ένα ιδιαίτερο ρομάντζο, εντελώς διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει, μακριά από κλισέ και με ένα βάθος που δεν βρίσκουμε σε ταινίες αυτού του είδους. Το Past Lives δεν ασχολείται απλώς με την ιδέα του έρωτα που διαρκεί στον χρόνο – ειδικά όταν μιλάμε για έρωτα ανεκπλήρωτο. Η ταινία πατά διαρκώς πάνω στην έννοια του what if, όμως το κάνει με έναν ιδιαίτερο τρόπο, πιο προσωπικό και πιο βαθυστόχαστο απ’ ό,τι θα περιμέναμε.
Με όχημα έναν έρωτα που λόγω συνθηκών δεν έγινε ποτέ έρωτας σε όλη του τη διάσταση, το Past Lives ερευνά την έννοια των επιλογών μας, των αποφάσεών μας, του «πεπρωμένου», σκέψεις που απασχολούν τους ήρωες με τον ίδιο τρόπο που έχουν απασχολήσει τον καθένα από εμάς.
Τι θα γινόταν αν η Νόρα δεν μετανάστευε; Είναι ο Άρθουρ ο ιδανικός σύζυγος γι’ αυτήν; Θα μπορούσαν όντως να είχαν γίνει ζευγάρι με τον Χε-Σαν; Αυτά περίπου σκέφτονται οι ήρωες, κοιτώντας κατάματα τις ζωές τους, διερωτώμενοι αν είναι ικανοποιημένοι από την πορεία τους όπως έχει διαμορφωθεί, έχοντας φευγαλέα δεύτερες σκέψεις και σκεπτόμενοι αν υπάρχει πεπρωμένο, προηγούμενες και επόμενες ζωές.
Το κατόρθωμα της σεναριογράφου-σκηνοθέτιδας είναι ότι παρουσιάζει την ιστορία με έναν πολύ τρυφερό τρόπο, με χαμηλόφωνο ύφος και απλότητα. Και με διαλόγους που σε πολλά σημεία δεν λένε τίποτα, αλλά δηλώνουν τα πάντα. Εύκολο να ταυτιστεί κανείς με τους ήρωες ή έστω να τους νιώσει. Απόλυτα ρεαλιστική ιστορία από την αρχή μέχρι το τέλος – δεν καταφεύγει σε εντυπωσιακές ανατροπές.
Παρόλο που η κεντρική ιδέα είναι χιλιοειπωμένη και την έχουμε δει άπειρες φορές στο σινεμά σε κάθε εκδοχή, το Past Lives καταφέρνει να ξεχωρίσει με το ανεπιτήδευτο ύφος του, την ειλικρίνειά του και την αφοπλιστική του προσέγγιση που δεν μπορεί παρά να σε κάνει να νιώσεις μελαγχολία, ταύτιση και οικειότητα.
(Αναδημοσίευση απο το chrisanthiiakovou.gr)
