Κωπηλατώντας στη λίμνη του Πεθελινού!

27/02/2024

1208

Ένα αφιέρωμα στον Ναυταθλητικό Περιβαλλοντικό Σύλλογο Πεθελινού «Κερκινίτις»

Της Δήμητρας Κουρίδου / Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Ελευθεριάδου

Μεσημέρι στα μέσα του Σεπτέμβρη κι εμείς κατευθυνόμαστε στον σερραϊκό κάμπο και συγκεκριμένα στη λίμνη του Πεθελινού. Σ’ έναν πανέμορφο, καταπράσινο και πλούσιο υδροβιότοπο. Αρχικά τη συγκεκριμένη λίμνη τη χρησιμοποιούσαν για τις αρδευτικές ανάγκες του κάμπου, γρήγορα όμως έγινε σημαντικός σταθμός για τα υδρόβια πτηνά κατά τη μετανάστευσή τους από και προς την Αφρική. Ας μην αφήνουμε όμως στο περιθώριο και τη συναισθηματική και ψυχαγωγική αξία της από παλιότερες γενιές, θυμούμενοι τα πρώτα μπάνια, τα πρώτα ψαρέματα με τον παππού, τα πρώτα πετάγματα χαρταετού.

Μέσα από αυτήν την αγάπη για την περιοχή και με τους σωστούς ανθρώπους να τρέξουν κάτι καινούριο δημιουργήθηκε ο Ναυταθλητικός Περιβαλλοντικός Σύλλογος Πεθελινού «Κερκινίτις». Το τμήμα κωπηλασίας του Συλλόγου λειτουργεί από το 2008 και αποτελείται από 30 παιδιά που αγωνίζονται και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Μαζί τους στην προσπάθεια αυτή έχουν έναν άνθρωπο που αγαπάει την κωπηλασία κι έχει αγωνιστεί σε αυτό το άθλημα: τον προπονητή Βασίλη Τσανταρλιώτη. Φτάνοντας στις εγκαταστάσεις συναντάμε τα παιδιά να ετοιμάζονται για την προπόνησή τους. Δεν έχει πολλές μέρες που επέστρεψαν από αγώνες στη Λήμνο κι όμως πρέπει να προετοιμαστούν εκ νέου για αγώνες που θα φιλοξενηθούν στο κωπηλατοδρόμιο του Πεθελινού. Ο προπονητής δίνει σαφείς οδηγίες για την προετοιμασία των σκαφών και με τη συνεχή επίβλεψή του μας μιλάει για την ενασχόλησή του με την ομάδα.

Ξεκινήσατε ως αθλητής και συνεχίσατε ως προπονητής. Τι σας ώθησε σε αυτό το επάγγελμα;

Πράγματι ξεκίνησα στον Ναυτικό Όμιλο Θεσσαλονίκης το 1996 και με κέρδισε από πολύ νωρίς το άθλημα της κωπηλασίας. Αρχικά στον ρόλο του πηδαλιούχου και στη συνέχεια, όπως ήταν αναμενόμενο, έπιασα κουπί και συνέχισα την πορεία μου για τα επόμενα χρόνια κερδίζοντας –ανεξάρτητα από τις διακρίσεις– πολύ σημαντικές εμπειρίες, μεγάλες χαρές, αλλά και λύπες, από τις οποίες διδάχτηκα και οι οποίες με ώθησαν ακόμη ψηλότερα. Από μικρός φανταζόμουν τον εαυτό μου σε ρόλο προπονητή. Ήταν κάτι που ήθελα πολύ κι αισθάνομαι ευγνώμων που το κάνω αυτήν τη στιγμή! Αφού δραστηριοποιήθηκα έντεκα χρόνια στον χώρο του βιβλίου, κι έπειτα από την κατάρριψη του 24ωρου παγκόσμιου ρεκόρ τον Απρίλη του 2017, είχα την πρώτη πρόταση συνεργασίας ως προπονητή την οποία αποδέχθηκα με ενθουσιασμό ξεκινώντας να μοιράζομαι την αγάπη και τις γνώσεις μου για την κωπηλασία, αρχικά σε τμήματα ενηλίκων και στη συνέχεια με παιδιά ηλικιών 10 έως 16 ετών. Αυτό που με ώθησε στο επάγγελμα του προπονητή κωπηλασίας είναι σίγουρα η αγάπη που είχα για αυτήν αρχικά ως αθλητής και η διαρκής αναζήτηση της ομαδικής προόδου μέσα από την ατομική εξέλιξη και τη συνεργασία.

Τι πιστεύετε ότι πρέπει να διαθέτει ένας αθλητής για να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο άθλημα;

Η κωπηλασία δεν είναι απλώς ένα δύσκολο άθλημα. Μπορεί να ασχοληθεί οποιοσδήποτε με αυτό, φτάνει να το λέει η καρδιά του. Νεαροί αθλητές κι αθλήτριες καλούνται να επιδείξουν επαγγελματική συνέπεια σε μικρή ηλικία, κάνουν πολύ τακτικά προπονήσεις στη φύση εκτεθειμένοι στις συνθήκες του περιβάλλοντος. Πολύ συχνά ξεπερνούν τον εαυτό τους, ενώ ταυτόχρονα είναι πολύ καλοί έως άριστοι μαθητές και άριστες μαθήτριες. Αντίστοιχο είναι όμως και το μέγεθος της ικανοποίησης που λαμβάνουν από τη συμμετοχή τους στις δράσεις της ομάδας, τις επιτυχίες τους και τη σταδιακή τους εξέλιξη, τόσο στην αθλητική τους σταδιοδρομία όσο και στην προσωπική τους ζωή. Οι πιο παλιοί έλεγαν «Ένας κωπηλάτης έχει τα πνευμόνια ενός ορειβάτη, την αυτοσυγκέντρωση ενός σκακιστή, τη δύναμη ενός αρσιβαρίστα, την αντοχή ενός δρομέα και την καρδιά ενός λιονταριού». Πιστεύω πώς αυτή είναι μια σύντομη και περιεκτική διατύπωση!

Οι αθλητές που έχετε στον Σύλλογο πώς ξεκίνησαν και τι είναι αυτό που τους κρατάει εδώ και συνεχίζουν;

Οι περισσότεροι αθλητές ξεκίνησαν γνωρίζοντας το άθλημα από επισκέψεις μου σε σχολεία που είχαν ως σκοπό την ανάδειξή του στον Δήμο Εμμανουήλ Παππά και κατ’ επέκταση στην πόλη των Σερρών. Στη συνέχεια οι αθλητές το επικοινώνησαν είτε άμεσα είτε έμμεσα με την ταχύτατη αλλαγή στο σώμα τους, τον ενθουσιασμό τους από τη συμμετοχή τους σε ομαδικές δράσεις του Συλλόγου, αλλά και κάποιες διακρίσεις τους. Ακολούθησαν μερικοί φίλοι τους και σταδιακά με αυτόν τον τρόπο μεγάλωσε αριθμητικά η ομάδα. Ως προς αυτό που τους κρατάει εδώ και συνεχίζουν, ίσως είναι καλύτερα να απαντήσουν τα ίδια τα παιδιά!

Πόσο διαρκεί η εποχή της προετοιμασίας και ποιους μήνες μπορούν να προπονούνται οι αθλητές;

Η προετοιμασία για τους αγώνες διαρκεί λίγους μήνες. Τα παιδιά ωστόσο γυμνάζονται όλο τον χρόνο. Υπάρχουν διαφορετικοί τομείς εκτός της φυσικής κατάστασης και των αγωνιστικών προγραμμάτων που φροντίζουμε να βελτιώνουμε καθημερινά, όπως της τεχνικής της νευρομυικής συναρμογής, της ενδυνάμωσης και άλλοι που προϋποθέτουν συνέπεια, χρόνο και ενέργεια. Ο χρόνος ξεκούρασής τους καθορίζεται από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της κάθε κατηγορίας και το πρόγραμμα αλλάζει ανά περίοδο σύμφωνα με την ηλικία των αθλητών και τους προσωπικούς τους στόχους.

«Ένας κωπηλάτης έχει τα πνευμόνια ενός ορειβάτη, την αυτοσυγκέντρωση ενός σκακιστή, τη δύναμη ενός αρσιβαρίστα, την αντοχή ενός δρομέα και την καρδιά ενός λιονταριού»

Τι δυσκολίες αντιμετωπίζετε; Έχετε στήριξη από τους αρμόδιους φορείς;

Μια αντικειμενική δυσκολία είναι η απόσταση των εγκαταστάσεων από την πόλη των Σερρών, η οποία για την ώρα αντιμετωπίζεται εξυπηρετώντας στη μετακίνησή τους τα παιδιά από τις Σέρρες και τα γύρω χωριά με όχημα του Συλλόγου. Ο εξοπλισμός τον οποίο προμηθεύεται ο Σύλλογος και διατίθεται στα παιδιά είναι μεγάλης αξίας και είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αποκτηθεί. Ενδεικτικά αναφέρω πως το μέσο διθέσιο αγωνιστικό σκάφος κοστίζει περίπου 14.000 ευρώ, οπότε εύκολα αντιλαμβάνεστε το μέγεθος. Μεγαλώνοντας η ομάδα αποκτά ανάγκες όπως η απόκτηση λέμβων, κουπιών, γενικώς εξελιγμένου εξοπλισμού ή επέκταση των εγκαταστάσεων, η ψύξη και η θέρμανσή τους, ο καθαρισμός της λίμνης από φύκια, η διάνοιξή της απομακρύνοντας μέρος της βλάστησης και άλλα που αφορούν την εύρυθμη και ασφαλή λειτουργία του τμήματος. Αισθάνομαι πως έχουμε κοντά μας τον Δήμο Εμμανουήλ Παππά και ευελπιστώ μελλοντικά να πιστέψει και να στηρίξει ακόμη περισσότερο το έργο μας.

Τι λείπει από τον χώρο της κωπηλασίας κατά τη γνώμη σας;

Ο χώρος της κωπηλασίας έχει πολλά να προσφέρει σε όσους ασχολούνται με συνέπεια, πίστη και υπομονή με το αντικείμενό τους. Το επίπεδο της ελληνικής κωπηλασίας έχει ανέβει ακόμη περισσότερο τα τελευταία χρόνια, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, και αυτό φωτίζει την καλή δουλειά που γίνεται σε σωματειακό αλλά και σε εθνικό επίπεδο, με τις μεγάλες διακρίσεις των αθλητών μελών της εθνικής ομάδας. Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψιν τα παραπάνω αισθάνομαι πως η προβολή που λαμβάνει η κωπηλασία από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας δεν ανταποκρίνεται στην αξία και την ποιότητα του αθλήματος. Λείπει η μεθοδευμένη και συστηματική στήριξη του κράτους προς τους αθλητές και τα σωματεία ώστε η ανάπτυξή τους να είναι σταθερά αυξανόμενη, η διάρκεια των αθλητών στον χώρο να είναι μεγαλύτερη και οι προδιαγραφές των σωματείων τους να αναβαθμίζονται διαρκώς.

Τι στόχους έχετε θέσει για το άμεσο μέλλον;

Ο Σύλλογος τα τελευταία χρόνια έχει κάνει πολύ μεγάλα βήματα προόδου σε αρκετούς τομείς και αυτό από μόνο του είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα. Υπερδιπλασίασε τους αθλητές του, έλαβε διακρίσεις πανελλήνιας ανάπτυξης, συμμετέχει σε όλες σχεδόν τις διοργανώσεις της Κωπηλατικής Ομοσπονδίας και κυρίως διατηρεί ένα ιδιαίτερα φιλικό περιβάλλον κάνοντας την ομάδα-οικογένεια των αθλητών/αθλητριών μια παρέα παιδιών. Έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει την ανοδική του πορεία, δίνοντας την ευκαιρία σε ακόμη περισσότερους νέους να μπουν στον μαγευτικό κόσμο της κωπηλασίας. Ένας από τους στόχους είναι να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο αριθμητικά η ομάδα, οι αθλητές και οι αθλήτριες να προοδεύουν διαρκώς, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα τη συμμετοχή τους στις καθημερινές προπονήσεις και όχι μόνο! Οι πιο ανταγωνιστικοί αθλητές σαφώς προσδοκούν να έχουν και διακρίσεις, οι οποίες όμως επίσης θα προκύψουν από την καθημερινή ατομική τους πρόοδο.

*Ο Βασίλης Τσανταρλιώτης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και άρχισε τον πρωταθλητισμό όταν ήταν δέκα χρόνων. Υπήρξε αθλητής της εθνικής ομάδας κωπηλασίας, της μεγάλης του αγάπης. Είναι ο πρώτος Έλληνας που ολοκλήρωσε είκοσι τέσσερις ώρες συνεχόμενης κωπηλασίας κλειστού χώρου, διανύοντας 318.106 μέτρα και καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ!