Ο Σερραίος συγγραφέας και ιστορικός Βασίλης Τζανακάρης έγραψε σχετικά με τη θρυλική καφετέρια “Σταύρος” (που αν και έχουν περάσει προ πολλού οι μέρες της δόξας της, δεν σταματάμε να την αναπολούμε ποτέ!) στον λογαριασμό του στο fb:
“ΤΑ ΣΕΡΡΑΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ!..
(ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ «ΣΤΑΥΡΟΣ»)
Ένα κυριολεκτικά κομψοτέχνημα κοσμεί εδώ και λίγο καιρό την πόλη μας [το σχόλιο γράφτηκε στο περιοδικό ΓΙΑΤΙ τεύχος αριθ. 10-11, Ιανουάριος – Φεβρουάριος 1979]. Πρόκειται για την καφετέρια «Σταύρος» που εντυπωσιάζει τόσο τους συμπολίτες μας όσο και τους επισκέπτες. Σ΄ αυτήν ξεχωρίζουν δύο πράγματα: Η διακόσμηση και η ευγένεια και διακριτική φροντίδα και εξυπηρέτηση του προσωπικού της. Στη διακόσμηση θα πρέπει να πούμε ότι η διεύθυνση της ξεπέρασε κάθε φαντασία προκείμενου να παρουσιάσει ένα γοητευτικό σύνολο παντρεύοντας μπαρόκ ρυθμούς μέσα σε πλαίσιο μπελ εποκ. Οι τοίχοι, το δάπεδο, οι κολώνες, το ταβάνι έχουν ντυθεί με διακοσμητικά αράβουργήματα με αποτέλεσμα η αρμονία και το δέσιμό τους με τις γωνίες και τα ενώματα των τοίχων να αποτελούν μια «εικαστική συνάρτηση» στα μάτια του πελάτη. Ο φωτισμός είναι άπλετος και διακριτικός ενώ οι σωστά τοποθετημένες κουρτίνες επιτρέπουν τη φωτεινότητα του καιρού να περνά ανάμεσά τους.. Η προ-είσοδος προφυλάσσει από το κρύο το υπόλοιπο της αίθουσας ενώ την πρόσοψή της διακοσμούν μια σειρά από καμπυλόγραμμες αψίδες διαχωρισμένες από λεπτεπίλεπτους κίονες. Ο γενικότερος συνδυασμός του εσωτερικού χώρου ισορροπεί με τους πίνακες του Σερραίου ζωγράφου Βασίλη Βαφειάδη που αποτελούν μια σοφή επιλογή της διεύθυνσης ενώ οι κατάλληλα τοποθετημένες απλίκες φωτισμού ξεκουράζουν αλλά ταυτόχρονα κάνουν περισσότερο ονειρική τη διακόσμηση. Συμπληρωματικά σημειώνουμε την σε χαμηλό τόνο μεταδιδόμενη κλασσική μουσική, την πλούσια κάβα, τη μεγάλη ποικιλία των γλυκών και ιδιαίτερα τη διακριτική φροντίδα του προσωπικού που δείχνει ότι ξέρει να προσέχει και να εξυπηρετεί πράγμα που σου καλλιεργεί την καλή διάθεση…
Υ.Γ. Τις φωτογραφίες τις τράβηξα την ίδια εποχή (1979)”
