Ο Γιώργος Καπουτζίδης δεν μένει ποτέ εκτός επικαιρότητας! Είτε λόγω της δουλειάς του είτε λόγω των εύστοχων δημόσιων τοποθετήσεών του, πάντα μας δίνει λόγους να συζητάμε για αυτόν και να τον συμπαθούμε – και να τον καμαρώνουμε κι εμείς οι Σερραίοι, σαν συμπατριώτης μας που είναι! Με αφορμή το νέο του σίριαλ «Σέρρες», συζητήσαμε μαζί του για την πόλη μας, για το πώς βλέπει τη μέχρι τώρα επαγγελματική του πορεία, για τη ζωή του στην Αίγινα, για το πόσο ανοιχτή είναι ιδεολογικά η ελληνική κοινωνία και για το πόσο ωραία νιώθει όταν με τα λόγια του ή τη δουλειά του κάνει τον κόσμο να αισθάνεται όμορφα.
Συνέντευξη στη Χρυσάνθη Ιακώβου
Γιατί στις Σέρρες η νέα σας σειρά; Για ποιον λόγο χρειαζόσασταν μια επαρχιακή πόλη για τα γυρίσματα;
Οι Σέρρες είναι η πατρίδα μου, τις αγαπάω, δεν ήθελα γενικά μια επαρχιακή πόλη, ήθελα τις Σέρρες και μόνο τις Σέρρες! Χαίρομαι πάρα πολύ που έκανα γυρίσματα εδώ! Και πραγματικά εντυπωσιάστηκα από το πόσο μας βοήθησε ο κόσμος. Θέλω να το πω δημόσια αυτό, οι Σερραίοι μάς έδειξαν τόση στήριξη και αγάπη και ό,τι ζητήσαμε το είχαμε! Πολλά ευχαριστώ και στον Δήμαρχο και στις Αρχές. Η αγάπη είναι η απάντηση στην ερώτηση: αγαπάω πολύ την πόλη μου και γι’ αυτό ήμουν εκεί.
Το καλοκαίρι ήμουν ένα βράδυ έξω για ποτό, εσείς περάσατε από μπροστά και κάποιοι σας φώναξαν «Γιώργο, Γιώργο!». Προφανώς δεν τους ξέρατε, αλλά τους χαιρετίσατε με χαρά. Κουράζει καθόλου αυτό, ειδικά όταν είστε στις Σέρρες, το να μην μπορείτε να βγείτε μια βόλτα χωρίς να ακούσετε «Γιώργο, Γιώργο!»;
Έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Αν ρωτήσετε κάποιον εξωστρεφή που παίρνει ζωή από αυτό, θα δώσει άλλη απάντηση. Ο μπαμπάς μου για παράδειγμα! Είναι πολύ κοινωνικός, του αρέσει να μιλάει με όλους, νομίζω πως είναι πιο διάσημος από μένα! Αυτός που σε χαιρετάει δεν έχει σκοπό να σε κουράσει ή να σε φέρει σε δύσκολη θέση. Απλώς εγώ τυχαίνει να είμαι εσωστρεφής και πολλές φορές όλο αυτό είναι δύσκολο να το διαχειριστώ. Νιώθω βέβαια πως κι εγώ έχω δώσει λάθος εντύπωση στον κόσμο ότι είμαι τρομερά κοινωνικός και όλη την ώρα στην πλάκα. Παρατηρώντας τη ζωή μου όμως θα δείτε ότι έχω φύγει από τα μεγάλα σόου, έχω γράψει ένα θεατρικό στο οποίο δεν έπαιξα, τα τελευταία δύο χρόνια έχω ζήσει στην Αίγινα, ένα μέρος μικρό και ήσυχο, οπότε είμαι πολύ μοναχικός άνθρωπος. Ο κόσμος δεν είναι κουραστικός, απλώς η φύση μου είναι τέτοια. Νομίζω όμως πως τα καταφέρνω, κάπως συνεννοούμαστε! Και φυσικά θέλω να είμαι ειλικρινής, δεν θέλω να παριστάνω τον χαρούμενο και ότι είμαι κάτι άλλο από αυτό που είμαι.
«Από όλες μου τις φιλοδοξίες μπορώ να πω ότι η μεγαλύτερη ήταν –και χαίρομαι που την κατέκτησα– να νιώθω ελεύθερος»
Είστε από τους πιο συμπαθείς καλλιτέχνες! Εννοώ πως όλους τους καλλιτέχνες άλλοι τους συμπαθούν και άλλοι όχι, αλλά εσείς ειδικά θα έλεγα πως είστε από αυτούς με τις λιγότερες αντιπάθειες.
Αισθάνομαι φοβερή ευγνωμοσύνη, γιατί έχω λάβει από το κοινό πολλή εκτίμηση. Κι αυτό είναι πιο σημαντικό από τη δημοτικότητα και με συγκινεί πολύ. Ο στόχος μου δεν είναι ούτε να γίνω συμπαθής ούτε φοβερά διάσημος. Θέλω να είμαι ο εαυτός μου και από εκεί και πέρα, αν κάποιοι με συμπαθούν, είναι υπέροχο. Ευχαριστώ τον κόσμο γι’ αυτό.
Πώς το καταφέρατε όμως αυτό; Στους καλλιτεχνικούς χώρους χρειάζονται πολλές φορές οι δημόσιες σχέσεις, οι κλίκες… Εσείς φαίνεται σαν να φτάσατε εκεί που φτάσατε αποκλειστικά με το ταλέντο, την καλή διάθεση και τη συμπάθεια!
Το εξηγήσατε πολύ ωραία. Νομίζω πως δεν έμπλεξα με δημόσιες σχέσεις. Δεν μπορώ να κρατάω ισορροπίες και να μην είμαι ο εαυτός μου. Όταν ξεκινάς σε έναν χώρο, είναι σαν να βρίσκεσαι σε λούνα παρκ, θέλεις να τα δοκιμάσεις όλα και να τους γνωρίσεις όλους. Μετά καταλαβαίνεις ότι δεν χρειάζεται να τους γνωρίσεις όλους, αλλά τον εαυτό σου. Εγώ λοιπόν εστίασα σε αυτό, ήμουν ο εαυτός μου και ήμουν πάντοτε ειλικρινής απέναντι στον κόσμο. Είναι πιο εύκολο να λες πάντα την αλήθεια. Αν βάλεις ψέματα στην επικοινωνία σου με τον κόσμο, κάποτε θα εκτεθείς – και δεν θα θυμάσαι πότε έχεις πει τι! Οι δημόσιες σχέσεις απαιτούν πολλές φορές μια ψεύτικη συμπεριφορά και αυτό σε δυσκολεύει και σε δεσμεύει.
Ποια είναι η αλήθεια σας τώρα; Τι να περιμένουμε να δούμε στο νέο σίριαλ;
Αυτό που εγώ θέλω είναι να λέω ιστορίες που σας κάνουν να διασκεδάζετε, να σκέφτεστε, να αγαπάτε τους ήρωες που δημιουργώ, αυτός είναι πάντα ο στόχος μου. Κοιτάζοντας τα επεισόδια που έχουν ολοκληρωθεί, βλέπω ζωή και αλήθεια και αυτό με συγκινεί. Και όταν βλέπω και εικόνες από την πόλη, χαίρομαι πάρα πολύ!
Έρχεστε συχνά στην πόλη, αλλά δεν μένετε μόνιμα εδώ. Πώς τις βλέπετε τις Σέρρες, έχοντας αυτήν την απόσταση;
Εγώ δεν είμαι αντικειμενικός, γιατί τις αγαπάω. Θα σας πω όμως τι έκανε μεγάλη εντύπωση στους ανθρώπους που ήρθαν από την Αθήνα για το γύρισμα. Το πρώτο το πόσο καθαρή είναι η πόλη. Μπορούμε και καλύτερα βέβαια, αλλά, αν ζεις στην Αθήνα και δεις αυτές τις εικόνες της καθαριότητας και της τάξης, εντυπωσιάζεσαι! Το δεύτερο είναι ότι όλοι οι οδηγοί σταματάνε στις διαβάσεις! Έπαθαν πλάκα οι Αθηναίοι! Σταματούσαν τα αυτοκίνητα και αυτοί δεν ήξεραν αν έπρεπε να περάσουν! Και το τρίτο που τους έκανε μεγάλη εντύπωση και γελούσαμε ήταν ότι ξαφνικά στις δύο σταματάνε όλα, κλείνουν τα μαγαζιά, αδειάζουν οι δρόμοι, έχουμε ησυχία! Εγώ πάντως βλέπω ότι έχει ομορφύνει η πόλη μας, ειδικά η πεζοδρόμηση έκανε πολύ καλό. Ξέρω ότι υπήρχαν αντιδράσεις για την πεζοδρόμηση, αλλά είδατε; Γι’ αυτό και πιστεύω πως πρέπει να αλλάζουμε και να εξελισσόμαστε και να δοκιμάζουμε. Ενώ αν αφήσεις τα πράγματα όπως σε βολεύουν, θα φθαρούν.
Τι θα θέλατε να δείτε αλλαγμένο στις Σέρρες;
Θάλασσα!
Κλασικός Σερραίος!
Φάνηκε, ε; Ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό! Δεν μπορώ να σκεφτώ, εσείς που ζείτε εκεί ξέρετε καλύτερα!
«Θα ήθελα να συνεχίσω το σίριαλ με τις Σέρρες. Δεν είναι αρκετά τα δέκα επεισόδια!»
Έχετε κάνει αρκετά πράγματα σαν καλλιτέχνης: σεναριογράφος, παρουσιαστής, ηθοποιός… Σε τι άλλο μπορεί να σας δούμε στο μέλλον στην τηλεόραση;
Η τηλεόραση δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, γι’ αυτό και επέλεξα η νέα μου σειρά να παιχτεί στην πλατφόρμα του ΑΝΤΕΝΝΑ, η οποία είναι ένα άλλο είδος τηλεόρασης. Δεν έχω κάποιο στόχο στην τηλεόραση. Μου άρεσε πολύ η εκπομπή που παρουσίασα με τους αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων, θα με ενδιέφερε να έκανα το ίδιο με τους αθλητές των Παραολυμπιακών. Αυτό πάντως που μπορείτε να περιμένετε από μένα είναι να πω κι άλλες ιστορίες, είτε σε σίριαλ είτε σε θεατρικό έργο. Όπως θα ήθελα να συνεχίσω και το σίριαλ με τις Σέρρες! Δεν είναι αρκετά τα δέκα επεισόδια!
Σας φοβίζει η επόμενη μέρα; Μέχρι στιγμής δεν έχετε αποτύχει επαγγελματικά σε κάποιο πρότζεκτ. Σας γεννά ένα άγχος αυτό;
Από τότε που έφυγα από την τηλεόραση –γιατί αισθάνομαι ότι έφυγα από τη στιγμή που σταμάτησα το Voice–, σταμάτησε και να με φοβίζει αυτό. Η τηλεόραση σε βάζει σε μια διαδικασία του να φοβάσαι για το επόμενο βήμα. Τώρα αισθάνομαι απελευθερωμένος από φιλοδοξίες και από το άγχος της πρωτιάς. Όχι βέβαια πως αν αποτύχω θα το αντιμετωπίσω μια χαρά! Αλλά ευτυχισμένος μπορείς να είσαι και χωρίς να είσαι πρώτος στην τηλεόραση. Το ζητούμενο είναι να είσαι πρωταγωνιστής στη ζωή σου και να περνάς όμορφα μέσα στη μέρα σου.
Αυτή η θεώρηση προέρχεται και από μια ισορροπημένη προσωπική ζωή; Φαίνεστε να διανύετε μια ωραία φάση.
Διανύω όντως μια ωραία φάση, μου αρέσει η ελευθερία που έχω τώρα. Λέω ελεύθερος, όχι μόνος, γιατί έτσι αισθάνομαι. Όταν είσαι χαρούμενος και ευτυχισμένος, αν βρεθεί ένας άνθρωπος, θα μεταφέρεις και σε αυτόν την ευτυχία. Αν δεν είσαι καλά και περιμένεις να βρεθεί κάποιος να σε σώσει, μη νομίζεις ότι θα πάει και πολύ καλά! Σίγουρα ένας άλλος παράγοντας είναι και η ηλικία, βλέπεις κάποια πράγματα με πιο ώριμο τρόπο. Και ένας ακόμα παράγοντας είναι ότι έκανα πολλά από αυτά που ήθελα στην τηλεόραση, περισσότερα από αυτά που πίστευα πως θα έκανα. Έφυγα χορτάτος, δεν έχω πικρίες.
«Ο στόχος μου δεν είναι ούτε να γίνω συμπαθής ούτε φοβερά διάσημος. Θέλω να είμαι ο εαυτός μου»
Κοιτάζοντας την επαγγελματική σας πορεία, μετανιώνετε για αποφάσεις που έχετε πάρει;
Μήπως ξέρω, αν τα έκανα κάπως αλλιώς, τι θα γινόταν; Αν σκεφτώ τώρα για μία «λάθος» στροφή που πήρα, μπορώ να ξέρω πού θα με οδηγούσε η «σωστή» στροφή; Για παράδειγμα, αν αντί να κάνω σόου καθόμουν και έγραφα, θα ήταν ωραία αυτά που θα έγραφα; Ίσως να είχα εξαντληθεί ή να επαναλαμβανόμουν. Το ότι παίρνω απόσταση από συγγραφή σε συγγραφή ίσως με βοηθά να εξελιχθώ. Ειδάλλως, θα έμπαινα ενδεχομένως σε μια διαδικασία βιομηχανίας και θα παρέδιδα παραπλήσια πράγματα κάθε χρονιά. Οπότε δεν σκέφτομαι τι θα άλλαζα. Όλα όσα έγιναν με οδήγησαν εδώ που είμαι και εδώ είμαι μια χαρά.
Διανύουμε μια εποχή ζυμώσεων, γίνονται παγκοσμίως πολλές συζητήσεις για ένα πλήθος ζητημάτων, όπως τα δικαιώματα των ζώων, η θέση της γυναίκας, τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Εσείς, που τελευταία έχετε ένα πιο έντονο κοινωνικό προφίλ και τοποθετείστε συχνά, σε τι κατάσταση πιστεύετε πως είμαστε στην Ελλάδα; Πολύ μπροστά; Πολύ πίσω; Ο κόσμος είναι δεκτικός στο να ακούσει;
Όταν λέμε «ο κόσμος», είμαστε 10.000.000, άρα υπάρχουν 10.000.000 διαφορετικές απόψεις. Οπότε δεν συμμερίζομαι την άποψη «η κοινωνία δεν είναι έτοιμη», αλλά «ένα κομμάτι της κοινωνίας δεν είναι έτοιμο». Ένα άλλο κομμάτι παραείναι έτοιμο, ένα άλλο καταπιέζεται από το πρώτο που δεν είναι έτοιμο και ένα άλλο έχει φύγει και έχει πάει να ζήσει σε χώρες όπου τα πράγματα έχουν προχωρήσει πολύ καλύτερα. Νομίζω πως είμαστε σε μια φάση που υπάρχει λοιπόν ένα κομμάτι κάπως «παγωμένο», που αρνείται να προχωρήσει ή να εξελιχθεί, να ζεστάνει την καρδιά του και το μυαλό του και να ανοίξει τα μάτια του. Αυτό το κομμάτι είναι που σταματά και την εξέλιξη της χώρας μας. Δεν είναι τυχαίο που σε αυτές τις κατηγορίες που αναφέρατε η Ελλάδα, σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι κολλημένη στην 21η-22η θέση. Κάτι μας έχει καθηλώσει εδώ. Πρέπει να το κοιτάξουμε! Υπάρχει όμως και ένα κομμάτι που είναι πολύ ανοιχτό, οπότε δεν θέλω να κατηγορούμε την ελληνική κοινωνία ή να βάζουμε ταμπέλες για το αν είναι έτοιμη ή όχι. Ο καθένας ξέρει για τον εαυτό του πόσο έτοιμος είναι. Και ο καθένας μπορεί να φτιάξει τη ζωή του όπως θέλει και να μην επηρεάζεται από κανένα «παγωμένο» ή «μη παγωμένο» κομμάτι.
Λόγω της αναγνωρισιμότητάς σας, το αισθάνεστε σαν χρέος να γνωστοποιείτε τις απόψεις σας και να μιλάτε δημόσια;
Δεν ξέρω αν το νιώθω σαν χρέος, ίσως ναι, αλλά κυρίως το νιώθω σαν χαρά, αισθάνομαι πως βοηθάω. Είναι πολύ όμορφο να ξέρεις ότι μπορείς να πεις κάτι που θα βοηθήσει κάποιον. Ακόμα και τις ιστορίες που γράφω, τις γράφω για να γελάσετε, να διασκεδάσετε, να συγκινηθείτε, να σας κάνουν παρέα. Τη συγγραφή εξάλλου πάντα την έβλεπα ως προσφορά, όχι ως δουλειά, αλλιώς θα είχα μπει στη διαδικασία να γράφω δύο σενάρια τον χρόνο και θα ήμουν πολύ πιο πλούσιος τώρα! Οπότε δεν έχει να κάνει με τη «διασημότητα», αλλά με τον χαρακτήρα μου. Το ότι τα λόγια μου κάποιους θα τους εμπνεύσουν, κάποιους θα τους βοηθήσουν, για κάποιους θα είναι μια παρηγοριά, είναι πολύ σημαντικό. Και πέρα από αυτά, νιώθω ελεύθερος να το κάνω. Από όλες μου τις φιλοδοξίες μπορώ να πω ότι η μεγαλύτερη ήταν –και χαίρομαι που την κατέκτησα– να νιώθω ελεύθερος. Και να πω και κάτι άλλο που θα ακουστεί περίεργο: το ότι βρέθηκα με τον κορονοϊό στην Αίγινα, ελεύθερος από υποχρεώσεις και φασαρία και πολλά βλέμματα, με έκανε να δω μια διαφορετική ζωή. Αυτή η σκλαβιά που ζήσαμε με βοήθησε να βρω μια ελευθερία. Σαν να απαλλαχτήκαμε από τις πολλές υποχρεώσεις, από έναν ξέφρενο ρυθμό ζωής και εστιάσαμε σε τέσσερα-πέντε πράγματα που μας κάνουν χαρούμενους. Πρώτη φορά το έζησα αυτό, και μάλιστα σε ένα περιβάλλον που υπήρχε η ελευθερία της φύσης. Πάντα ήμουν κλεισμένος σε ένα διαμέρισμα, σε ένα γραφείο, σε ένα πλατό ή θέατρο.
Οι εμφανίσεις σας και οι τοποθετήσεις σας τον τελευταίο καιρό τυγχάνουν μεγάλης αποδοχής από τον κόσμο. Πώς σας κάνει να αισθάνεστε αυτό;
Με χαροποιεί και με συγκινεί, έχω πάρει πάρα πολλά μηνύματα από πολλούς ανθρώπους και νιώθω πως κάνω κάτι σημαντικό που βοηθάει. Εμένα με βοήθησε και που έζησα σε μια όμορφη πόλη. Και με γονείς που ήταν πάντα στο πλευρό μου. Ίσως ήμουν λίγο απομονωμένος, αλλά ακόμα κι έτσι μπόρεσα να οξύνω τη φαντασία μου, να ανοίξω το μυαλό μου, να παιδευτώ λίγο παραπάνω και να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα. Χαίρομαι λοιπόν που μπορώ να είμαι χρήσιμος, κυρίως αυτό με ενδιαφέρει. Και αυτό που θέλω να πω είναι ότι είμαστε ίσοι. Κάποιοι ίσως δεν το πιστεύουν, αλλά τα παιδιά στα οποία απευθύνομαι πρέπει να το πιστέψουν. Και να κάνουν όνειρα και να αγωνίζονται για αυτό που θέλουν. Αυτός που θα προσπαθήσει πολύ, θα εξελιχτεί. Αυτός που τα βρίσκει όλα έτοιμα, τι πορεία θα έχει;
«Το ότι τα λόγια μου κάποιους θα τους εμπνεύσουν, κάποιους θα τους βοηθήσουν, για κάποιους θα είναι μια παρηγοριά, είναι πολύ σημαντικό»
Πώς φαντάζεστε τη ζωή σας μετά από μερικά χρόνια;
Προς το παρόν, είναι όμορφη η ζωή που έχω φτιάξει στην Αίγινα, δεν τη χόρτασα ακόμα. Έχω φίλους, κάνω κανό, έχω τα γατιά μου, περνάω όμορφα. Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα σου τα φέρει η ζωή. Η ζωή ξέρει καλύτερα από σένα. Οπότε, δεν έχει νόημα να κάνεις και πολλά σχέδια, γιατί μπορεί να ανατραπούν. Το θέμα είναι, σε περίπτωση που ανατραπούν, να μπορέσεις να προσαρμοστείς στη νέα κατάσταση, όποια κι αν είναι αυτή. Οπότε λέω να μην κάνω πολλά σχέδια και να ζω την κάθε μέρα όσο πιο όμορφα γίνεται και, όταν έρθει η αλλαγή, να προσαρμοστώ. Αν είναι κακή η αλλαγή, να μην το βάλω κάτω. Αν είναι καλή, να καταλάβω ότι κάτι ωραίο συμβαίνει, να το αρπάξω απ’ τα μαλλιά και να το ζήσω!
* Οι φωτογραφίες είναι από την επίσημη σελίδα του Γιώργου Καπουτζίδη στο fb.
(Δημοσιεύτηκε στο έντυπο Ser-Free, τ.58)
