Χαίρομαι πάντα όταν μαθαίνω για δημιουργικούς ανθρώπους, έτσι βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός ότι ένας Σερραίος έκανε πρόσφατα το συγγραφικό του ντεμπούτο και μάλιστα εν καιρώ πανδημίας. Ο Γιάννης Δίγκας, καθηγητής κοινωνιολογίας και πλέον και συγγραφέας, πιστεύει πολύ στη νέα γενιά, αγαπά τις Σέρρες, θεωρεί ότι οι συγγραφείς πρέπει να έχουν ενεργό κοινωνικό ρόλο και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το γράψιμο είναι ένας δρόμος που δεν έχει επιστροφή!
Της Χρυσάνθης Ιακώβου / Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Ελευθεριάδου
Γιάννη, είσαι εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, αλλά ασχολείσαι και με τη συγγραφή. Πώς προέκυψε αυτό;
Είμαι καθηγητής κοινωνιολογίας στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση εδώ και τριάντα περίπου χρόνια. Έγραφα από μικρός, μου άρεσε πάντα, αλλά ήταν σε επίπεδο εντελώς προσωπικό, δεν είχα τολμήσει ποτέ να προχωρήσω σε έκδοση. Η αφορμή δόθηκε το 2019, όταν η Αλυσίδα Πολιτισμού “Ιανός” διοργάνωσε έναν διαγωνισμό διηγήματος με το θέμα “Αντιθέσεις”. Πήρα μέρος και το διήγημα μου βραβεύτηκε – τα καλύτερα 55 διηγήματα εκδόθηκαν σε συλλογή από τον “Ιανό”. Η χαρά αυτή που πήρα ήταν το κίνητρο για να τολμήσω να συγκεντρώσω κάποια γραπτά μου και να εκδώσω τελικά το βιβλίο “Ο Μπίλλυ και η Αμαλία στο νησί” το 2020 στις Εκδόσεις Ελκυστής.
Πες μου λίγα λόγια για το βιβλίο.
Είναι συλλογή διηγημάτων, αποτελείται από 14 διηγήματα. Η θεματολογία ποικίλλει. Υπάρχει έντονο το στοιχείο του κοινωνικού προβληματισμού, αλλά θίγονται και πολλά θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο: ο έρωτας, η φθορά στις ανθρώπινες σχέσεις και στο γάμο, ο φόβος για τη δύση της ζωής και το θάνατο, οι κοινωνικές συγκρούσεις.
Το ότι είσαι κοινωνιολόγος σε πόσο μεγάλο βαθμό επηρέασε τη γραφή σου;
Σε μεγάλο βαθμό. Αγαπώ την επιστήμη και είμαι από τους τυχερούς που μπόρεσα να ασχοληθώ επαγγελματικά σε αυτό το αντικείμενο. Έχω την τύχη να διδάσκω σε νέα παιδιά και αυτό είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου.
Πώς τη βλέπεις τη νέα γενιά;
Θεωρώ ότι τα νέα παιδιά είναι πιο ευαίσθητα, πιο καλλιεργημένα, είναι «καλύτερα» απ’ ότι οι παλιότεροι. Αυτοί που λένε «η νέα γενιά δεν δείχνει σεβασμό» έχουν ξεχάσει μάλλον πώς ήταν οι ίδιοι όταν ήταν νέοι… Είμαι πολλά χρόνια στην εκπαίδευση και δεν έχω να θυμηθώ τίποτα αρνητικό από τη σχέση μου με τα παιδιά.
Στην εκπαίδευση τι θα άλλαζες αν μπορούσες;
Είναι περίπλοκο το θέμα. Πιστεύω πως πρέπει να δοθεί μεγάλο βάρος στον επαγγελματικό προσανατολισμό των παιδιών, να ενημερώνονται καλύτερα για το πώς θα είναι το επάγγελμα που σκέφτονται να εξασκήσουν. Πιστεύω όμως ότι όλοι όσοι εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία προσπαθούν για το καλύτερο.
«Είμαστε τυχεροί που ζούμε στις Σέρρες, είναι ένας ευλογημένος και όμορφος τόπος»
Πώς θα έκρινες τα πολιτιστικά πράγματα στις Σέρρες;
Βλέπω ότι υπάρχει ένας πλούτος πολιτιστικός. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν τις τέχνες και πιστεύω ότι γίνονται πολλά και σπουδαία πράγματα. Τολμώ να πω ότι είμαστε τυχεροί που ζούμε εδώ, είναι ένας ευλογημένος και όμορφος τόπος, με τα καλά του και τα άσχημά του.
Πώς φαντάζεσαι το συγγραφικό σου μέλλον;
Θέλω να ολοκληρώσω ένα επιστημονικό πόνημα που έχω ξεκινήσει εδώ και καιρό, το οποίο αφορά την κοινωνιολογία του δικαίου. Έχω φυσικά και μερικές ιδέες για λογοτεχνική συγγραφή, ίσως το επόμενό μου βιβλίο να είναι μια νουβέλα. Το γράψιμο πάντως είναι ένας δρόμος που δεν έχει επιστροφή!
Για ποιο λόγο γράφεις;
Είναι μια μορφή επικοινωνίας, μια κραυγή. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό. Ο καθένας λοιπόν επικοινωνεί με τον τρόπο του. Η συγγραφή είναι μια εμπλουτισμένη μορφή επικοινωνίας. Λειτουργεί λυτρωτικά για μένα και φιλοδοξώ να με φέρει πιο κοντά με άλλους ανθρώπους και να μοιράζομαι μαζί τους συναισθήματα.
Σε έφερε πιο κοντά;
Ναι, έχω γνωρίσει σπουδαίους ανθρώπους και αυτό είναι που με χαροποιεί περισσότερο σε αυτήν τη διαδικασία. Μετανιώνω που δεν το τόλμησα νωρίτερα!
Πιστεύεις στον κοινωνικό ρόλο του συγγραφέα;
Οπωσδήποτε πρέπει να έχει ρόλο. Φυσικά, είναι αυτονόητο ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να ενδιαφέρονται για τη δημόσια εικόνα τους. Ένας συγγραφέας όμως αποκτά έναν δημόσιο ρόλο, είναι αναγνωρίσιμος και αυτό δημιουργεί και μια μεγαλύτερη ευθύνη. Πρέπει να αποτελεί πρότυπο, να έχει ενεργό ρόλο στην κοινωνία και να περνάει μηνύματα θετικά, που να βάζουν ένα μικρό λιθαράκι στο να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος.
* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο έντυπο Ser-Free, τ.57.
