Ανησυχώ, ανησυχείς, ανησυχούμε και πάει λέγοντας και η ανησυχία μας δεν έχει ησυχία. Έχω παρατηρήσει πως όλοι μας για κάτι ανησυχούμε σ’ αυτή τη ζωή και πιθανόν να την πάρουμε μαζί μας την όποια ανησυχία και στην επόμενη μας ζωή, εάν πιστεύουμε φυσικά στη μετά θάνατο ύπαρξή μας. Εάν τώρα δεν πιστεύουμε ότι έχουμε δεύτερη ευκαιρία ύπαρξης, κουβαλάμε την ανησυχία αυτή απλώς στην πλάτη μας για μέρες ή και χρόνια ακόμη. Η πλάτη μας στο τέλος καμπουριάζει και το μυαλό μας θαρρείς και θα εκραγεί ψάχνοντας για λύσεις, αναζητώντας ουσιαστικά λίγη ησυχία μέσα στην ανησυχία μας.
Έχεις επισκεφτεί πρόσφατα κάποιον γιατρό; Δεν έχει καμία σημασία η ιατρική του ειδικότητα. Σε όποιον γιατρό και να έχεις πάει, σίγουρα –και μπορώ στην κυριολεξία να πέσω ολόκληρη στη φωτιά και όχι μόνο να θυσιάσω το χέρι μου σε αυτή– σου έχει κάνει την ερώτηση που κάνει σε όλους τους ασθενείς του: «Έχετε άγχος στη ζωή σας;». Καλέ μου γιατρέ, κανονικά θα έπρεπε να ρωτάς: «Έχετε καθόλου ζωή στο άγχος σας;». Αυτή είναι η σωστή ερώτηση, γιατί, αν το καλοσκεφτείς, ποτέ δεν συνάντησες τα τελευταία χρόνια άνθρωπο χωρίς άγχος.
Από την ώρα που ξυπνάς ή μάλλον και όσο κοιμάσαι, αυτό ύπουλα δουλεύει στο υποσυνείδητό σου. Εφιάλτες και ιδρώτας, όλο και κάποιος σε κυνηγάει, όλο και τρέχεις και δεν μπορείς να φτάσεις και άλλα τέτοια τρομακτικά, βγαλμένα από βιβλίο του Stephen King. Σε καταδιώκει το άγχος, για να σου υπενθυμίσει, μόλις ανοίξεις τα μάτια σου το πρωί, πόσες ανησυχίες έχεις να κουβαλήσεις και σήμερα.
Άγχος στη δουλειά, άγχος στο σπίτι, άγχος στον δρόμο με την κίνηση, άγχος για τα λεφτά, άγχος για τα παιδιά, άγχος για τους γονείς, άγχος για να προλάβεις το σούπερ μάρκετ ανοιχτό, άγχος για τους λογαριασμούς, άγχος για τις εξετάσεις, άγχος για το διάβασμα, άγχος για τις ετοιμασίες του γάμου, άγχος για το τι θα μαγειρέψεις αύριο, άγχος επειδή έχεις άγχος… Ουφ! αγχώθηκα με τόσο άγχος, φτάνει πια, εμένα με κούρασε να το κουβαλάω, εσένα;
Θέλεις να σου πω ένα μυστικό; Το πρόβλημά μας είναι κρυμμένο μέσα στη λέξη άγχος και δεν το έχουμε καταλάβει, ένα μικρό κρυμμένο γραμματάκι κάνει τη ζημιά μέσα μας. Δεν φαίνεται, άλλα τη βρώμικη δουλίτσα του την κάνει, σπέρνει μέσα μας το μικρόβιο της αμφιβολίας και έρχεται η ανησυχία και θρονιάζεται για τα καλά στο μυαλό μας.
Πες δυνατά τη λέξη ΑΓΧΟΣ και θα καταλάβεις ότι εκεί, λίγο πριν το Γ, ένα Ν υπάρχει κρυμμένο, κολλάει δίπλα στο Α και φτιάχνει μια νέα λέξη, γεμάτη ανησυχίες, αμφιβολίες, σκέψεις και προβληματισμούς. Πες ξανά Α(Ν)ΓΧΟΣ. Αυτό το ΑΝ είναι που μας τρώει, δεν ακούγεται, αλλά φωνάζει μέσα μας, σαν Ερινύα έρχεται και φωλιάζει στη σκέψη μας, Α(Ν)ΓΧΟΣ!
Ένα ΑΝ μπορεί να κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά. ΑΝ έλεγα αυτό αντί για εκείνο, ΑΝ πήγαινα εκεί και όχι εδώ, ΑΝ έβγαζα περισσότερα χρήματα, ΑΝ έκανα άλλο επάγγελμα, ΑΝ γνώριζα κάποιον άλλο, ΑΝ σπούδαζα κάτι διαφορετικό, ΑΝ δεν παντρευόμουν, ΑΝ πήγαινα διακοπές αντί να διαβάσω, ΑΝ κρατούσα το στόμα μου κλειστό, ΑΝ άφηνα τον εαυτό μου ελεύθερο… ΑΝ.
Ανησυχώ, ανησυχείς, ανησυχούμε και το ΑΝ μεγαλώνει μέσα μας, θα έρθει μετά και ο γιατρός να σε ρωτήσει «Έχετε ά(ν)γχος;». Και απλώς θα το επιβεβαιώσει «Το ά(ν)γχος φταίει για όλα, 50 ευρώ». Τι κατάλαβες τώρα που απέκτησες πίεση από το ά(ν)γχος, χοληστερίνη και τριγλυκερίδια; Μαθαίνω ότι έχεις και βήχα τώρα τελευταία και έχεις ά(ν)γχος ότι έχεις κορωνοϊό.
Τίποτα δεν έχεις, τ’ ακούς; Βγάλε από το ά(ν)γχος σου το ΑΝ και κοίτα τη ζωή σου στα μάτια, αυτή είναι. Καλή, στραβή, ανάποδη, είναι δική σου, απόλαυσέ την, γλέντησέ την, χαμογέλα της. Είναι δική σου, την έχεις κερδίσει με την αξία σου, μην αφήνεις ένα ΑΝ να σε καθορίσει, να σε καθηλώσει, να σε τρώει σαν σαράκι και να σε νικήσει.
Το δώρο και το μεγαλείο της ζωής μας είναι ευλογία, η μεγαλύτερη από όλες. Η πορεία μας, οι πράξεις μας, όλα όσα κάναμε, όσα θα ζήσουμε από εδώ και πέρα, όσα με αγώνα γίναμε, είναι δικά μας. Έχεις ποτέ σκεφτεί ότι μία σου λέξη ή μία σου πράξη, κάτι που για εσένα ήταν ελάχιστο και μικρό για να το θυμάσαι, υπάρχει περίπτωση να έχει βοηθήσει ή ακόμη και να έχει αλλάξει τη ζωή κάποιου άλλου ανθρώπου; Αν είχες αλλάξει κάτι μέσα στο ά(ν)γχος και την ανησυχία σου, τίποτε δεν θα ήταν το ίδιο για αυτόν τον άνθρωπο, για σκέψου το για λίγο.
Θυμήθηκα τώρα το αγαπημένο μου κινούμενο σχέδιο, που οι Τιμόν και Πούμπα τραγουδούν το υπέροχο αυτό τραγούδι, HAKUNA MATATA, που θα πει: ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ, Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ!
