Πολλές οι εκδηλώσεις που παρακολουθήσαμε φέτος στις Σέρρες με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, αλλά αυτή εδώ αναμένεται να είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες: το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών θα ανεβάσει την παράσταση «Ο δρόμος προς την Αθανασία-Εμμανουήλ Παπάς», η οποία, όπως δηλώνει και ο τίτλος, αφορά τη ζωή του Σερραίου ήρωα Εμμανουήλ Παπά. Το κείμενο της παράστασης είναι γραμμένο από την Αντωνία Θεοχαρίδου, Σερραία εκπαιδευτικό και με πολύ ενδιαφέρουσες θεατρικές δουλειές στο βιογραφικό της. Η Αντωνία Θεοχαρίδου μίλησε στο serfree.gr για το πόσο δύσκολο είναι να γράφεις για ένα ιστορικό πρόσωπο, για όσα την γοήτευσαν στον Εμμανουήλ Παπά, για το θέατρο στον καιρό της πανδημίας και για τα μελλοντικά συγγραφικά της σχέδια.
Συνέντευξη στη Χρυσάνθη Ιακώβου
Αντωνία, έγραψες το θεατρικό κείμενο για την παράσταση «Εμμανουήλ Παπάς-Ο δρόμος προς την Αθανασία», που θα ανεβεί από το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών στις 18 Σεπτεμβρίου. Τι να περιμένουμε να δούμε επί σκηνής;
Το θεατρικό κείμενο «Εμμανουήλ Παπάς-Ο δρόμος προς την Αθανασία» φιλοδοξεί να προβάλει τη ζωή και το έργο του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης Εμμανουήλ Παπά, που, δυστυχώς, δεν είναι ευρέως γνωστό. Το όνομά του είναι άμεσα συνδεδεμένο με την πρώτη περίοδο της Επανάστασης στη Χαλκιδική και τη Μακεδονία.
Μέλη της οικογένειας του ήρωα, φίλοι, συνεργάτες αλλά και εχθροί φωτίζουν τα γεγονότα και δίνουν τις απαραίτητες ιστορικές πληροφορίες ώστε να ζωντανέψει στη σκηνή η αιματοβαμμένη πρώτη περίοδος της Επανάστασης. Το κείμενο χαρακτηρίζεται από πολυφωνία, καθώς υπάρχουν είκοσι πρόσωπα, άντρες και γυναίκες, Έλληνες και Οθωμανοί, οι οποίοι παρουσιάζουν τα γεγονότα από τη δική τους οπτική γωνία.
Ο «Δρόμος προς την Αθανασία» είναι ένα κείμενο που αξίζει να διαβαστεί και να δραματοποιηθεί επίσης από παιδιά και εφήβους, γιατί αναδεικνύει αξίες που τείνουν να χαθούν και ενθαρρύνει την ανεκτικότητα και την ενσυναίσθηση. Ευελπιστούμε ότι το θεατρικό κείμενο και η μεταφορά του στη σκηνή θα βοηθήσουν τους θεατές να γνωρίσουν τη μεγάλη προσφορά του συμπολίτη μας, Εμμανουήλ Παπά, στον Αγώνα για τη λευτεριά και να τον τιμήσουν όπως του αξίζει.
Θεατρικά έργα έχεις γράψει πολλά, αλλά είναι η πρώτη φορά που γράφεις για ένα ιστορικό πρόσωπο. Πώς προσέγγισες τον ήρωα σου, τον Εμμανουήλ Παπά, και πόσο απαιτητική ήταν η συγγραφή ενός τέτοιου έργου;
Πριν ξεκινήσω να γράφω το κείμενο έκανα μια μεγάλη έρευνα για την περίοδο της Επανάστασης, για το πριν και το μετά, προσπαθώντας να επιλέξω τα πρόσωπα και τα γεγονότα που θα μετέφερα στη σκηνή. Μελετώντας τις πηγές, οι ήρωές μου άρχισαν να αποκτούν φωνή και να μου μιλούν όχι μόνο για τα γεγονότα της Επανάστασης, αλλά και για το σήμερα, για το τώρα. Η μάνα του Εμ. Παπά, η Βασιλική, είναι η διαχρονική Μάνα που καμαρώνει και αγωνιά για το παιδί της όποια κι αν είναι η ηλικία του ή η κοινωνική του θέση. Η Φαίδρα είναι η πιστή σύντροφος που στέκεται στο πλευρό του άντρα της και στηρίζει τις επιλογές του. Ο πόνος της, όταν βλέπει το σπίτι της να καίγεται, είναι ο πόνος κάθε μάνας που βρίσκεται μπροστά την απόλυτη καταστροφή και την εξαθλίωση. Η κόρη του Εμ. Παπά νιώθει τον ίδιο φόβο με κάθε παιδί που βιώνει την τραυματική εμπειρία του πολέμου.
Στο θεατρικό κείμενο δεν υπάρχει περιθώριο για φλυαρίες. Η κάθε λέξη έχει τη δικιά της βαρύτητα και πρέπει να είναι επιλεγμένη με προσοχή και συνέπεια. Τα δραματικά γεγονότα εκείνης της περιόδου είναι συγκλονιστικά και δυστυχώς επαναλαμβάνονται… Ο αριθμός των ανθρώπων που χάνουν τη ζωή τους και τα σπίτια τους καθημερινά αυξάνεται, καθώς οι ταραχές και οι συγκρούσεις στον πλανήτη επαναλαμβάνονται με την ίδια αγριότητα και ανευθυνότητα.
«Εκείνο που ήταν πραγματική πρόκληση για τη συγγραφή του συγκεκριμένου κειμένου ήταν η διερεύνηση, εκ μέρους μου, της διαδρομής ενός «δικού μας» ανθρώπου προς την Αθανασία και το κόστος αυτής της θέσης στον κόσμο των Αθανάτων»
Τι σου έκανε περισσότερο εντύπωση στον συγκεκριμένο ήρωα και τι θέλησες να περάσεις στο κοινό μέσω του κειμένου σου;
Μου έκαναν εντύπωση η πολυσχιδής προσωπικότητά του, η φιλομάθεια του, το επιχειρηματικό του πνεύμα, η αγάπη του για την οικογένεια και την πατρίδα. Εκείνο που ήταν πραγματική πρόκληση για τη συγγραφή του συγκεκριμένου κειμένου ήταν η διερεύνηση, εκ μέρους μου, της διαδρομής ενός «δικού μας» ανθρώπου προς την Αθανασία και το κόστος αυτής της θέσης στον κόσμο των Αθανάτων.
Διανύουμε, λόγω πανδημίας, μια δύσκολη περίοδο σε ό,τι αφορά τα θεατρικά δρώμενα. Τι πιστεύεις πως θα μπορούσε να γίνει σε αυτή τη φάση ώστε να μη μεγαλώσει κι άλλο η κρίση που περνά το θέατρο;
Η περίοδος είναι περίεργη και έντονα φορτισμένη. Το θέατρο μπορεί να αποτελέσει μια διέξοδο για το κοινό, για μικρούς και μεγάλους. Έχουμε ανάγκη από κείμενα που να μας προβληματίζουν και να μας αφυπνίζουν, και όχι να μας καθησυχάζουν και να μας αδρανοποιούν. Το θέατρο είναι το καλύτερο σχολείο για παιδιά και ενήλικες, γιατί μας αναγκάζει να μπούμε τη θέση του Άλλου, να ακούσουμε και τη δική του οπτική. Το θέατρο αγγίζει τις πιο βαθιές μας χορδές και μας δείχνει κι άλλους δρόμους.
Εκείνο που χρειάζεται το θέατρο αυτή τη στιγμή είναι να δοθεί χώρος σε νέες φωνές, σε νέους δημιουργούς και κατά συνέπεια σε νέες οπτικές. Επίσης, θεωρώ σημαντική τη συμμετοχή μικρών και μεγάλων σε ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες, γιατί κάθε καλλιτεχνική δραστηριότητα αποτελεί μια συνομιλία με τον εαυτό μας και τον έξω κόσμο, μας βγάζει από το Εγώ και μας τοποθετεί στο Εμείς, σε μια ανεκτίμητη πορεία προς την πνευματική ολοκλήρωση.
Ο Όσκαρ Γουάιλντ αναφέρει: «Θεωρώ το θέατρο τη μεγαλύτερη τέχνη όλων, τον πιο άμεσο τρόπο με τον οποίο ένας άνθρωπος μπορεί να μοιραστεί με κάποιον άλλον την αίσθηση του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος».
Τι άλλο να περιμένουμε να δούμε από σένα στο μέλλον, συγγραφικά και θεατρικά;
Μόλις κυκλοφόρησε το νέο μου θεατρικό κείμενο «Οι χειροπέδες της ευτυχίας», ένα κείμενο που προβάλλει την παθογένεια στις διαπροσωπικές και εργασιακές σχέσεις των ανθρώπων στη σύγχρονη κοινωνία. Πολλά τα ερωτήματα που εγείρονται «περί ευτυχίας»… Όλα αναπάντητα, γιατί η ευτυχία είναι προσωπική υπόθεση. Νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί και να συζητηθεί.
* Η παράσταση «Εμμανουήλ Παπάς-Ο δρόμος προς την Αθανασία» σε κείμενο της Αντωνίας Θεοχαρίδου και σε σκηνοθεσία Νίκου Βεργίδη θα ανεβεί το Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2021 στο Αριστοτέλειο Εκπαιδευτήριο Σερρών, στις 21.00. ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Σερρών, σε συνεργασία με τον Δήμο Σερρών.
ΠΡΟΣΩΠΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ (Με σειρά εμφάνισης)
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ: Αστέρης Πολυχρονίδης
ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ-ΑΦΗΓΗΤΡΙΑ: Κατερίνα Ψωμά
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΣ: Νίκος Πολοζιάνης
ΦΑΙΔΡΑ: Βασιλική Δαλίσκα
Ειδική συμμετοχή στον ρόλο της κόρης του Εμμανουήλ Παπά η μικρή Σταυρούλα Τζήμα
Είσοδος για το κοινό ελεύθερη. Η είσοδος για το κοινό θα πραγματοποιηθεί κατά προτεραιότητα, με κάρτα ελεύθερης εισόδου, η οποία διατίθεται καθημερινά στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου «Αστέρια» 10.00 π.μ. με 2.00 μ.μ και στον χώρο πραγματοποίησης της παράστασης πριν την έναρξη της.
