(Μερικές ερμηνείες για την πεσμένη μας κίνηση και λίγες προτάσεις για ανάκαμψη)
Της Χρυσάνθης Ιακώβου
Θυμάστε (σίγουρα θυμάστε!) εκείνες τις εποχές που ό,τι ώρα και να έβγαινες έξω, οποιαδήποτε στιγμή του εικοσιτετραώρου, είχε κόσμο και όλοι διασκέδαζαν και τα μαγαζιά ήταν τίγκα; Που ξεκινούσαμε από ποτό σε μπαρ και καταλήγαμε σε μπουζούκια ή σε κλαμπ – ή, ακόμα καλύτερα, και σε μπουζούκια και σε κλαμπ; Που η διασκέδασή μας και οι κεφάτοι μας άνθρωποι ήταν το δυνατό χαρτί των Σερρών;
Ε αυτά πέρασαν, ας ελπίσουμε όχι ανεπιστρεπτί. Τώρα ο λίγος κόσμος που βγαίνει προτιμάει την Παρασκευή και το Σάββατο, τις υπόλοιπες μέρες είναι νέκρα και οι μοναδικές επιλογές είναι τα καφέ-μπαρ, άντε και καναδυό κλαμπάκια, άντε και καναδυό ταβέρνες με ζωντανή μουσική. Αν μάλιστα πεις να βγεις μέχρι πολύ αργά και στην επιστροφή σε κόψει λόρδα, την πάτησες. Δεν υπάρχουν (σχεδόν καθόλου) φαγάδικα ανοιχτά τις πρώτες πρωινές ώρες για να ολοκληρώσεις ένδοξα την έξοδό σου.
Η όλη κατάσταση ξεκίνησε, ως γνωστόν, από την κρίση, που άρχισαν τα μαγαζιά να κλείνουν και οι επιλογές να συρρικνώνονται. Χάσαμε τα ροκάδικα, τα ρεμπετάδικα, τις ζωντανές σκηνές, τα πολύ μεγάλα κλαμπ, στο τέλος χάσαμε και τα μπουζούκια. Στον κορονοϊό αναγκαστικά η πόλη ερήμωσε, βολευτήκαμε για λίγο να τη βγάζουμε σε παγκάκια –ειδικά η νεολαία–, αλλά ενώ τώρα έχουμε επιστρέψει σε γενικές γραμμές στην κανονικότητα, το πράγμα δεν λέει να στρώσει, για να μην πω ότι πάει από το κακό στο χειρότερο.
Γιατί δεν βγαίνει ο κόσμος; Δεν έχει κέφια; Δεν έχει λεφτά; Σχετικά με τα μέρη διασκέδασης, δεν υπάρχει ζήτηση για κάτι παραπάνω, γι’ αυτό και τα μαγαζιά συνεχώς μειώνονται, ή το αντίστροφο, δηλαδή ο κόσμος δεν βγαίνει πλέον αρκετά επειδή οι επιλογές είναι περιορισμένες; Επίσης, τι γίνεται με τη νεολαία; Γιατί μπορεί εμείς οι συν-πλην 40 να χορτάσαμε τα ξενύχτια και κυρίως να αράζουμε σπίτι με τα παιδιά μας και τα σκυλιά μας, αλλά η νεολαία θα έπρεπε να είναι έξω. Γιατί δεν είναι; Δεν βγαίνουν οι νέοι μας όπως βγαίναμε κάποτε εμείς επειδή έχουν ξενερώσει με την κατάσταση που επικρατεί ή έχουν βρει άλλους τρόπους διασκέδασης, δεδομένου ότι μεσολάβησε και το διάστημα του κορονοϊού και συνήθισαν πλέον να περνούν αλλιώς τον ελεύθερο χρόνο τους;
Αυτά τα ερωτήματα περίπου θέσαμε στο poll που διενεργήσαμε στο γκρουπ μας στο fb. Η πλειοψηφία των Σερραίων –σύμφωνα με το poll– θεωρεί ως το μεγαλύτερο πρόβλημα την έλλειψη επιλογών (58%). Πολύ-πολύ μικρότερο πρόβλημα θεωρούν την έλλειψη χρημάτων (20%) και ακόμα μικρότερο το ότι δεν υπάρχει αρκετή όρεξη (12%). Το ότι οι νέοι δεν βγαίνουν αρκετά δεν προβλημάτισε σχεδόν κανέναν από τους συμμετέχοντες στη δημοσκόπηση. Ελάχιστοι πάντως αυτοί που πιστεύουν ότι η νυχτερινή μας ζωή είναι μια χαρά (2%). [Το poll είχε και δύο ακόμα επιλογές: ότι ο κόσμος δεν βγαίνει αρκετά (6%) και ότι πλέον μεγαλώσαμε και βαριόμαστε (2%)].
Σε όλα αυτά μπορούμε να προσθέσουμε το ότι πλέον δεν υπάρχει «πιάτσα» μαγαζιών, όπως ήταν παλιά η Εθνικής Αντίστασης ή οι πεζόδρομοι, οπότε ο κόσμος διασκορπίζεται και ο παλμός χάνεται. Για να μην πούμε και το άλλο, ότι ο νομός μας υπέστη τέτοια μείωση πληθυσμού, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, που αυτό πλέον είναι ορατό και στη γενική εικόνα της πόλης.
Στο διά ταύτα τώρα, τι μπορούμε να κάνουμε; Πώς θα ανεβάσουμε λίγο το κέφι και θα πείσουμε τον κόσμο να βγει; Γιατί από τη μια δεν υπάρχει κέφι, αλλά από την άλλη βλέπουμε ότι, όπου υπάρχει κάποιο event ή ζωντανή μουσική, υπάρχει και ανταπόκριση.
Δεν χρειάζεται να γίνουν σε αυτήν τη φάση τρελά και εξωπραγματικά πράγματα. Τα αυτονόητα λέμε. Που δεν θέλουν υπερβολικά έξοδα, δεν θέλουν μεγάλες κινήσεις, μονάχα λίγη καλή διάθεση και οργάνωση.
– Θα μπορούσαν να συνεργαστούν κάποια μαγαζιά μεταξύ τους και να διοργανώσουν κάποιο πάρτι ή κάποιο live ή ένα happening γενικά. Όχι μόνο μια φορά, αλλά να το ψιλοκαθιερώσουν.
– Θα μπορούσε να διοργανωθεί κάτι σε συνεργασία με κάποιον φορέα, όπως για παράδειγμα η Λευκή Νύχτα της αγοράς, που θα έβγαζε τον κόσμο από τα σπίτια και θα τον οδηγούσε και στη διασκέδαση.
– Εκείνα τα στενά πίσω από την Παναγή Τσαλδάρη είναι τέλεια και απορούμε πώς δεν αναπτύχθηκαν περισσότερο μέχρι σήμερα. Ίσως αν ο Δήμος φρόντιζε καλύτερα εκείνη την περιοχή, να έμπαινε η βάση για να ανοίξουν κι άλλα μαγαζιά.
– Να οργάνωναν τα μαγαζιά θεματικές βραδιές. Κάθε Πέμπτη, πχ, βραδιά λάτιν ή κάθε Τρίτη μπουζουκολαϊκή βραδιά.
Θα μου πείτε τώρα ότι σε όλο το άρθρο δεν αναφέρθηκε καθόλου το θέμα της έλλειψης χρημάτων. Δεν αναφερόμαστε σε σπατάλες και σε υπερβολές. Αναφερόμαστε στο πιο απλό: να βγεις μεσοβδόμαδα έξω και να δεις μια στοιχειώδη κίνηση, να μην κυκλοφορείς μόνο εσύ, ο σερβιτόρος και τα αδέσποτα σκυλιά.
Ελπίζουμε να πιάσαμε τον πάτο και από εδώ και στο εξής να αρχίσουμε να ανεβαίνουμε.
(Γίνε μέλος του γκρουπ μας στο fb για να παίρνεις κι εσύ μέρος στα poll μας! Γράψε SER-FREE ή σκάναρε εδώ!)
(Δημοσιεύτηκε στο έντυπο Ser-Free, τ.62, Απρίλιος 2023)
