Της Χρυσάνθης Ιακώβου
Μη νομίζετε ότι θα διαβάσετε κανένα άρθρο με τους λόγους για τους οποίους έσβησε το Φεστιβάλ Αμφίπολης μετά από 20 περίπου χρόνια. Δεν έχω ιδέα γιατί καταργήθηκε ούτε ποιοι ευθύνονται γι’ αυτό.
Το άρθρο μου το γράφω με πραγματική στεναχώρια, γιατί το αγαπούσα το Φεστιβάλ Αμφίπολης, πήγαινα. Και ήμουν ιδιαίτερα χαρούμενη που η περιοχή της Αμφίπολης μας, ένας τόπος τέτοιας ιστορικής σπουδαιότητας που αγαπάμε τόσο, είχε έναν τόσο δυνατό πολιτιστικό θεσμό.
Παλιά θυμάμαι είχε ωραίες εκδηλώσεις. Πολύ καλές θεατρικές παραστάσεις (πολλές από τις οποίες δεν έρχονταν στις Σέρρες, είχες δηλαδή έναν καλό λόγο για να πας μέχρι εκεί) και πολύ δυνατές συναυλίες (είχα δει κάποτε Βασίλη Καζούλη και Φίλιππο Πλιάτσικα, όνειρο).
Με χαλούσε βέβαια που ο χώρος δεν ήταν ανάλογος του μέρους, θέλω να πω καθόμασταν σε κάτι πλαστικές καρέκλες, αλλά ονειρευόμουν ότι με τα χρόνια θα τον διαμόρφωναν κάπως αλλιώς, να πηγαίνει σετ και με το… «αρχαίο πνεύμα» της περιοχής. (Ήμουν μικρή τότε, δεν ήξερα, ονειρευόμουν διάφορα).
Τελικά όχι μόνο δεν αναμορφώθηκε τίποτα, αλλά είδα με απογοήτευση ότι το Φεστιβάλ άρχισε να παίρνει την κατιούσα. Έγινε απλώς ένας ακόμα προορισμός για τους περιοδεύοντες θιάσους, δηλαδή οι παραστάσεις που έρχονταν Σέρρες έκαναν μια στάση και στην Αμφίπολη, άρα αν έμενες στην πόλη δεν είχες κανέναν λόγο να τραβιέσαι μέχρι εκεί.
Τα τελευταία χρόνια είδα με ακόμα μεγαλύτερη απογοήτευση ότι το πρόγραμμα φτώχυνε κι άλλο, ενώ ανάμεσα στις συναυλίες και στα live χώθηκαν και κάποιες εκδηλώσεις «λαογραφικού»-τοπικού περιεχομένου. Τα όποια πρωτότυπα event χάθηκαν.
Ώσπου πέρυσι είδα ότι δεν θα πραγματοποιηθεί καν. Τα ίδια και φέτος. Τόσο δύσκολο είναι τέλος πάντων να κάνουμε στον νομό Σερρών κάτι της προκοπής; Κάτι ωραίο και ψαγμένο και πρωτότυπο; Τόσο δύσκολο είναι να αναπτυχθεί και να εξελιχτεί κάτι που ήδη υπάρχει; Τόσο δύσκολο ήταν να δημιουργηθούν ιδιαίτερες εκδηλώσεις ειδικά για το Φεστιβάλ Αμφίπολης; Να γίνονταν, για παράδειγμα, δρώμενα συνδεδεμένα με την ιστορία της περιοχής. Ένα ιστορικό συνέδριο. Ένας ιστορικός περίπατος που θα κατέληγε σε μια θεατρική παράσταση. Να έχει να λέει ο κόσμος «Α, αυτό θα γίνει φέτος στην Αμφίπολη, θα είναι σίγουρα καλό».
Θα περίμενε κανείς ότι τώρα που η Αμφίπολη πήρε (έστω στα λόγια) τα πάνω της με τον Τύμβο Καστά, το Φεστιβάλ θα ενισχυόταν, θα βελτιωνόταν, θα αποκτούσε μια άλλη δυναμική. Θα ήταν έτοιμο ώστε να ακολουθήσει τη γενική αξιοποίηση της περιοχής, που υποτίθεται πως θα έρθει χάρη στον Καστά (εντάξει, αυτό ήταν αστειάκι). Αντ’ αυτού, καταργήθηκε. Ε τι να πω, τέτοιοι είμαστε. Από την άλλη -και το λέω αυτό με πόνο ψυχής- τόσο αδιάφορο που είχε γίνει τα τελευταία χρόνια, καλά έκανε και σταμάτησε.
