Ο Σερραίος Αντώνης Κερασνούδης, νευρολόγος στο επάγγελμα, αφότου ασχολήθηκε με διάφορα λογοτεχνικά είδη, έκανε το ντεμπούτο του στην ποίηση: εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Εσύ».
Συνέντευξη στη Χρυσάνθη Ιακώβου
Αντώνη, δεν είναι το πρώτο βιβλίο που εκδίδεις, είναι όμως το πρώτο σου ποιητικό! Τι σε ώθησε να στραφείς στην ποίηση μετά την ενασχόλησή σου και με άλλα λογοτεχνικά είδη;
Θα έλεγα κυρίως το γεγονός ότι η γλώσσα και η ποίηση, όταν λύνουν τα φρένα της λογικής, αποκτούν τον δικό τους υπερτασικό σφυγμό. Οι λέξεις θεωρώ ότι είναι αυτόφωτες υπάρξεις, προϋπάρχουν της σκέψης μας και λειτουργούν σαν μικρές ψηφίδες μίας ακόμη ανεπικοινώνητης σημασίας. Αυτές αποφασίζουν το πότε και το πώς θα έρθουν να μας συναντήσουν, πολύ παραπάνω τον τρόπο με τον οποίο θα αποκαλύψουν στον νου μας το κλειδί για να τις απελευθερώσουμε στον κόσμο του αισθητού. Στις γραμμές λοιπόν της ποίησης μοιάζει για εμένα να αιμορραγεί η ψυχή του ανθρώπου, μία απώλεια συναισθημάτων διαφορετική, αντισυμβατική, σίγουρα όμως ζωογόνος. Στα διάστιχα κενά του λυρισμού συχνά κρύβονται τα πιο απόκρυφα μυστικά της ψυχής μας, καρτερώντας το δικό τους πεπρωμένο. Tα βιβλία δεν είναι άλλωστε μία μορφή ενός μαζικού πεπρωμένου;
Τι θα διαβάσουμε στην ποιητική σου συλλογή «Εσύ»;
Θα διαβάσετε πρώτα από όλα μία μεσαιωνική λέξη, μια προσωπική αντωνυμία που στερείται γένους, αλλά δηλώνει ρητά το άτομο στο οποίο απευθύνεται. Αυτό δεν είναι άλλωστε το «Εσύ»; Θα ταξιδέψετε μέσα από την γκραβούρα του εξωφύλλου στον μύθο του Πυγμαλίωνος, μα πολύ παραπάνω θα συναντήσετε ρίμες που θα λειτουργήσουν ως οχήματα ποιητικής λατρείας της γυναίκας, αλλά και ως κλίμακες για τη σπειροειδή κίνηση από το θείο και το ουράνιο προς το γήινο. Με λίγα λόγια θα αφουγκραστείτε συναισθήματα που κατά έναν παράξενο τρόπο γράφονται.
«Τον κύριο πυρήνα της πολιτιστικής δραστηριότητας της πόλης μας αποτελεί η ιδιωτική πρωτοβουλια και ο απλός πολίτης»
Ιατρική και λογοτεχνία: πώς συνδυάζονται αυτά τα δύο στη ζωή σου; Αλληλοτροφοδοτούνται ή έρχονται σε «σύγκρουση»;
Η ιατρική, από την πρώτη «ασκληπιεία» της στιγμή έως την τελευταία της σελίδα που σαφώς δεν έχει γραφτεί ακόμη, αποτελεί το στήριγμα του ανθρώπου σε στιγμές κρίσιμες, σε ώρες ελπίδας, αλλά και άφατης οδύνης. Για να θεραπεύσουμε, να ανακουφίσουμε, πολύ παραπάνω για να παρηγορήσουμε συνυφαινόμαστε με την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. Η ιατρική μας διδάσκει συνεπώς το «είναι». Αλήθεια όμως, είναι ο άνθρωπος μόνο μερικά σταγονίδια λογικής ή πολύ παραπάνω κρύβονται μέσα του και τεκτονικές πλάκες μεταφυσικής; Η λογοτεχνία, και ειδικότερα η ποίηση, μας βοηθά να γευτούμε όλους τους χυμούς της ανθρώπινης ύπαρξης, να αποκτήσουμε συντεταγμένες τόσο στον αισθητό όσο και στον υπεραισθητό άξονα, να μάθουμε το «μηδέν» μας. Το αίσθημα μου λοιπόν για την ποίηση μοιάζει με το αίσθημα του αρρώστου για την υγεία.
Τις Σέρρες πώς θα τις έκρινες από πνευματικής και πολιτιστικής άποψης;
Τον κύριο πυρήνα της πνευματικής και πολιτιστικής δραστηριότητας της πόλης μας συνεχίζει να αποτελεί η ιδιωτική πρωτοβουλία και ο απλός πολίτης. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει τα τελευταία χρόνια ολοένα και αυξανόμενη συγγραφική δραστηριότητα, σε άλλοτε άλλους λογοτεχνικούς δρόμους, δημιουργούνται μικρές και «ζεστές» ανεξάρτητες μουσικές σκηνές, μουσειακοί χώροι που τελούν υπό την αιγίδα των δημοσίων φορέων, ενώ τα θεατρικά δρώμενα για πρώτη φορά δοκιμάστηκαν στη σερραϊκή ύπαιθρο εν καιρώ θέρους. Από το ασύγκριτο ελληνικό φως στα βουνά μας έως τα πλήθινα χωριά του νομού μας, ο άνθρωπος λαμβάνει ένα μάθημα αρμονίας, εδώ κείτεται η ανθρώπινη κλίμακα, εδώ και η σοφία. Ας αναζητήσουμε και ας ξαναβρούμε ως νομός τις ζωντανές συνθήκες των πράξεων μας.
* Το βιβλίο μπορείς να το προμηθευτείς από το βιβλιοπωλείο Πάπυρος.
(Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο έντυπο Ser-Free, τ.60)
