Μισή Σερραία και μισή Σέρβα, η Τζούλια Ντάσικ ασχολείται με τις εικαστικές τέχνες, εμπνέεται από την Ελλάδα, λατρεύει την πόλη μας και ελπίζει να της δοθεί η ευκαιρία να ξαναεκθέσει έργα της στις Σέρρες!
Της Χρυσάνθης Ιακώβου
Τζούλια, από πού κατάγεσαι, πού μένεις και με τι ασχολείσαι;
Γεννήθηκα στο Παρίσι από μητέρα Ελληνίδα, με καταγωγή από τις Σέρρες, και πατέρα Σέρβο. Είχα την ευκαιρία να περάσω τα νιάτα μου ανάμεσα σε αυτές τις τρεις χώρες, που αποτελούν τη βάση της ταυτότητάς μου. Από το 1999 ζω στη Γαλλία. Έζησα στο Παρίσι για είκοσι χρόνια, μια υπέροχη πόλη, ένα σταυροδρόμι όλων των πολιτισμών και γεμάτη ιστορία και ομορφιά. Πρόσφατα μετακόμισα με την οικογένειά μου στο Λε Μαν, μια πόλη που βρίσκεται 200 χλμ από το Παρίσι, σε ένα σπίτι του Μεσαίωνα που χτίστηκε τον 15ο αιώνα. Μου αρέσει! Όσον αφορά τις δραστηριότητές μου, είμαι εικονογράφος. Έχω εκπαίδευση ως ζωγράφος και σχεδιάστρια.
Με τι ακριβώς ασχολείσαι επαγγελματικά;
Εργάζομαι σε διάφορους τομείς, όπως ο τύπος και οι εκδόσεις, αλλά και στον επιστημονικό και ιατρικό τομέα. Επιπλέον, εκθέτω τους πίνακές μου και φτιάχνω μικρά κινούμενα βίντεο, που ανεβάζω κατά καιρούς στον λογαριασμό μου στο Instagram (instagram.com/juliadasic).
Το επάγγελμα του καλλιτέχνη έχει πολλές πτυχές. Τα αγαπημένα μου θέματα είναι η θηλυκότητα, η θάλασσα, τα φανταστικά ζώα. Μία από τις κύριες εκθέσεις μου ήταν αφιερωμένη στα Odalisques και στην επιταγή του λεπτού σώματος στις κοινωνίες μας. Πρόσφατα έκανα και μια σειρά από ταινίες κινουμένων σχεδίων με θέμα το «Καρναβάλι των Ζώων» της Camille Saint-Saëns για να συνοδεύσω μια συναυλία στη Γενεύη της υπέροχης πιανίστας Martha Argerich. Και τότε, την ίδια στιγμή, δημοσίευσα ένα βιβλίο με εικονογραφήσεις για παιδιά που περιλαμβάνει ένα αστείο κουνέλι.
Αν έμενες στην Ελλάδα, θα μπορούσες να κάνεις όλα αυτά που έχεις κάνει στο εξωτερικό;
Πιστεύω πως ναι. Όταν θέλεις πολύ κάτι, βρίσκεις τρόπο για να γίνει. Η τέχνη δεν έχει σύνορα. Για ένα όμως είμαι σίγουρη: η Ελλάδα είναι καθημερινή πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες και ειδικά για μένα. Δεν περνάει μέρα που να μην τη σκέφτομαι. Το καλλιτεχνικό μου έργο σημαδεύεται από πολλά στοιχεία της Ελλάδας, όπως ο θαλάσσιος κόσμος, τα θαυμάσια πλάσματα, η μυθολογία και η αρχαία ιστορία. Το 2018 είχα τη χαρά να εκπροσωπήσω την Ελλάδα στις «Λευκές Νύχτες», κατά τις οποίες το Παρίσι μεταμορφώνεται σε μια μεγάλη καλλιτεχνική γκαλερί. Οι μικρές μου ταινίες κινουμένων σχεδίων προβάλλονταν όλη τη νύχτα σε μια γιγαντιαία οθόνη στην Esplanade des Invalides στην καρδιά του Παρισιού. Είναι μια απίστευτη ανάμνηση.
Τι εμπειρίες έχεις από την πόλη μας;
Οι Σέρρες κατέχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Είναι η πόλη της μητέρας μου, της γιαγιάς μου και ενός μεγάλου μέρους της οικογένειάς μου, της Αναγνωστοπούλου. Παρά την απόσταση, τις σκέφτομαι πολύ. Ένα μέρος της νιότης μου το πέρασα στις Σέρρες. Αργότερα, επέστρεψα πολλές φορές για να επισκεφτώ την οικογένειά μου, να φάω σουβλάκια στις ταβέρνες στον Αϊ-Γιάννη και να γλεντήσω με τα ξαδέρφια μου στα υπαίθρια νυχτερινά μαγαζιά! Πιο σοβαρά, όταν ταξιδεύω στην Ελλάδα, πάντα με εντυπωσιάζει η ευγένεια των Σερραίων. Αυτή η πόλη εμπνέει πάντα χαμόγελα και οι κάτοικοι έχουν πολύ χιούμορ. Και τότε, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ζούσα στο Βελιγράδι, είχα την ευκαιρία να κάνω την πρώτη μου έκθεση σε μια γκαλερί στο κέντρο της πόλης. Ήταν πίνακες που αναπαριστούσαν φανταστικά ζώα. Οι επισκέπτες έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον και η εμπειρία αυτή μου πρόσφερε πολλά. Δεν θα είχα γίνει αυτή που είμαι χωρίς την Ελλάδα.
«Οι Σέρρες κατέχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου»
Πώς σου φαίνονται οι Σέρρες ως πόλη; Και η Ελλάδα ως χώρα;
Πρώτα από όλα, θέλω να σας θυμίσω μια αλήθεια που υπερασπίζομαι παντού: η καλύτερη μπουγάτσα του κόσμου τρώγεται στις Σέρρες! Η πόλη είναι πολύ ευχάριστη, γιατί είναι και μοντέρνα και παραδοσιακή. Είναι μικρή και ήρεμη, αλλά και πολυσύχναστη και γεμάτη ζωή. Εκεί, στο μέρος που «συμφιλιώνονται» η ευημερία και η εργασία, φωλιάζει η ελληνική ψυχή, για μένα. Οι Γάλλοι λατρεύουν να έρχονται στην Ελλάδα και να ξετυλίγουν τα μυστήριά της. Συχνά μου λένε ότι πρέπει να διαφυλάξουμε την αυθεντικότητά της και την περίφημη «φιλοξένια». Γνωρίζω επίσης ότι οι Σέρρες, όπως και πολλές άλλες ελληνικές πόλεις, έχουν υποφέρει πολύ από την κρίση τα τελευταία χρόνια. Έχοντας ζήσει στη Σερβία για πολύ καιρό, γνωρίζω αυτά τα βάσανα. Και ελπίζω να μπορέσουν όλοι να συνέλθουν από αυτή τη δοκιμασία. Η Ελλάδα και οι άνθρωποί της αξίζουν τόσα πολλά!
Είπες ότι έκανες την πρώτη σου έκθεση στις Σέρρες! Θα μπορούσαμε να σε ξαναδούμε εδώ ως εικαστικό;
Θα ήθελα πολύ να κάνω μια έκθεση στις Σέρρες! Αν μια… όμορφη ψυχή θελήσει να με καλέσει για να εκθέσω τα σχέδια και τους πίνακές μου, ενημερώστε με!
(Δημοσιεύτηκε στο έντυπο Sr-Free, τ.60)
