Της Χρυσάνθης Ιακώβου
Αυτή είναι η βδομάδα της Ρούλας. Όχι ολόκληρη δηλαδή, γιατί μέχρι την Τετάρτη ασχολούμασταν με το χαστούκι των Όσκαρ.
Πριν από τη Ρούλα και πριν από τα Όσκαρ ήταν η βενζίνη και πιο πριν ο πόλεμος στην Ουκρανία. Πιο πριν δεν θυμάμαι τι ήταν. Νομίζω ο βιασμός της Γεωργίας και για ένα διάστημα η δολοφονία του νεαρού φιλάθλου στη Θεσσαλονίκη.
Αλήθεια, με τον κορονοϊό τι έγινε; Τον νικήσαμε τελικά; Έχω καιρό να δω εκτενέστατο ρεπορτάζ, οπότε δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχει ακόμα. Άραγε υπάρχουν ακόμα τα γεγονότα όταν τα ΜΜΕ σταματούν να ασχολούνται μαζί τους;
Ασφαλώς δεν υποτιμώ τη βαρύτητα των προαναφερθέντων γεγονότων/περιστατικών, μην παρεξηγηθώ. Θέλω απλώς να τονίσω τον υστερικό τρόπο που ασχολούμαστε μαζί τους. Τα ΜΜΕ υπεραναλύουν κάθε πικάντικη είδηση με μέσα που ξεπερνούν κάθε πλαίσιο ενημερωτικής διάθεσης. Κι αυτό το κάνουν γιατί ξέρουν ότι απέναντι τους έχουν ένα κοινό που δεν θέλει να ενημερωθεί απλώς, αλλά να σοκαριστεί για να έχει με κάτι να ασχοληθεί την εκάστοτε ημέρα.
Τώρα που μπήκαν και τα social media στο παιχνίδι, το πράγμα έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο. Όλη μέρα ξεσκίζουμε τις σάρκες ενός γεγονότος και, όταν το κατασπαράξουμε και το ξεζουμίσουμε εντελώς, περνάμε με λύσσα στο επόμενο, ξεχνώντας παντελώς το προηγούμενο.
Τελικά, για πολλά γεγονότα δεν μαθαίνουμε καν την έκβαση τους, αφού πλέον κανείς δεν ασχολείται μαζί τους. Τα ΜΜΕ δεν έχουν κάτι να κερδίσουν πια και εμάς απλώς δεν μας νοιάζει.
Οι αντιδράσεις μας αυτές στην αντιμετώπιση της επικαιρότητας δείχνουν πόσο επιφαειακή είναι η ενημέρωσή μας, πόσο δεν εμβαθύνουμε σε ό,τι συμβαίνει, πόσο μας ενδιαφέρει απλώς να έχουμε κάτι να εκτονώσουμε τα ένστικτά μας και όχι η αλήθεια ή η ερμηνεία της πραγματικότητας. Παλιά είχαν τις μονομαχίες στο Κολοσσαίο, σήμερα έχουμε τα ποσταρίσματα στο fb.
Και αυτό φυσικά είναι ενδεικτικό της εθνικής μας ιδιοσυγκρασίας: έχουμε βραχεία μνήμη και περιορισμένη κριτική ικανότητα. Και αυτό δεν το λέω εγώ, το είπε και ο Αλέξανδρος Ρήγας στους «Δύο ξένους» (διά στόματος Τόλη): «η εθνική μας μνήμη κρατάει για όσο θέλουν οι ειδήσεις των οχτώ».
