Εγώ την Πάττυ Κουτμερίδου δεν τη γνώριζα, αγνοούσα και την ύπαρξή της. Ο θάνατός της βέβαια με συγκλόνισε, όχι σε προσωπικό επίπεδο, αλλά σε ανθρώπινο: μια νέα γυναίκα, έγκυος, που δεν πρόλαβε να δει το παιδί της, που το παιδί της δεν θα τη γνωρίσει ποτέ.
Από τότε λοιπόν που πέθανε η Πάττυ, τα μμε κάνουν πάρτι. Είναι, βλέπετε, «πιασάρικη» περίπτωση: κόρη του πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, του Σερραίου Στάθη Κουτμερίδη, νέα ηλικιακά, έγκυος και, το κυριότερο, ανεμβολίαστη.
Το τι έχει γραφεί και ειπωθεί από τότε δεν λέγεται. Στην αρχή έπιασαν στο στόμα τους τον γυναικολόγο, ότι αυτός την απέτρεψε από τον εμβολιασμό (πράγμα που ο ίδιος αρνείται). Μετά στράφηκαν στον «αρνητή» σύζυγο, ξεσηκώνοντας ποστ του από το fb. Το πράγμα γίνεται ακόμα καλύτερο, καθώς μάλλον εμπλέκεται και ένας «αρνητής» πνευματικός.
Για να γίνουν τα ρεπορτάζ πιο σπαραξικάρδια, παραθέτουν δηλώσεις φίλων, συγκινητικά λόγια του αδερφού της, περιγραφές για το πώς δάκρυσε όταν, λίγο πριν διασωληνωθεί, έμαθε ότι το μωρό της που γεννήθηκε με καισαρική είναι υγιές.
Εννοείται πως το γεγονός ότι η εκλιπούσα ήταν ανεμβολίαστη είναι βούτυρο στο ψωμί πολλών, για να αρχίσουν εκ νέου (πολιτικές) διαμάχες και φλογερές επιχειρηματολογίες.
Και με όλα αυτά λοιπόν, η Πάττυ πεθαίνει για δεύτερη φορά. Ο θάνατός της γίνεται πρωτοσέλιδο για όσους θέλουν όλες τις πληροφορίες της κλειδαρότρυπας, συναρπαστική ιστορία για όσους θέλουν να συγκινηθούν, εργαλείο εκμετάλλευσης για διάφορους πολιτικούς και κοινωνικούς σκοπούς. Ζούμε σε άγριους καιρούς και ο τρόπος αντιμετώπισης του θανάτου μιας άτυχης γυναίκας είναι από τα αγριότερα πράγματα που είδαμε τελευταία. Και ποιος ξέρει τι θα δούμε ακόμα.
