Την Ειρήνη Βουτσκόγλου τη γνώρισα μέσα από το Facebook – απολάμβανα τις έξυπνες αναρτήσεις της και τον ωραίο τρόπο που τις έγραφε. Μαθαίνοντας για το βιβλίο της, το “Ρόλοι Δραπέτες”, βρήκαν ενδιαφέρον το γεγονός ότι η πλοκή έχει να κάνει με το διαδίκτυο και τα social media. Χειμαρρώδης στη συνάντησή μας και γεμάτη όρεξη κι ιδέες, η Ειρήνη Βουτσκόγλου πιστεύει ότι το διαδίκτυο μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, θεωρεί ότι πρέπει να βρούμε τρόπους για να κάνουμε τα παιδιά να αγαπήσουν τη γλώσσα και δήλωσε ότι θα συνεχίσει τη συγγραφή για όσο θα έχει ωραίες ιστορίες να αφηγηθεί.
Συνέντευξη στη Χρυσάνθη Ιακώβου / Φωτογραφίες: Αλεξάνδρα Ελευθεριάδου
Ειρήνη, είσαι εκπαιδευτικός, αλλά τα τελευταία χρόνια ασχολείσαι και με την συγγραφή. Πώς προέκυψε αυτό;
Είμαι μαθηματικός και έχω μεταπτυχιακή εξειδίκευση στα πληροφοριακά συστήματα. Ήμουν αρθρογράφος για οχτώ χρόνια στο περιοδικό “RAM” και από εκεί κόλλησα… το μικρόβιο της συγγραφής! Το πρώτο μου βιβλίο, “Τα διαδικτυακά μας”, το εξέδωσα το 2016, είναι εκλαϊκευμένης επιστήμης και αφορά το διαδίκτυο. Μυθιστόρημα βέβαια νόμιζα πως δε θα μπορούσα να γράψω ποτέ, ωστόσο κάποια στιγμή αποφάσισα να το τολμήσω – με απόλυτη άγνοια κινδύνου! Έτσι προέκυψαν οι “Ρόλοι Δραπέτες”, που κυκλοφόρησαν το 2019 από τις Εκδόσεις Πηγή.
Τι υπόθεση έχουν οι “Ρόλοι Δραπέτες”;
Είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που αφορά τις ζωές κάποιων ανθρώπων. Έχει άμεση αναφορά στα κοινωνικά δίκτυα, κυρίως στο Twitter. Μιλάει για τη σύγχρονη πραγματικότητα, την πολιτική, τις ζωές των ανθρώπων που προσπαθούν μέσα από το διαδίκτυο να βρούνε μια ευκαιρία, μια γνωριμία. Έγραψα αυτό το βιβλίο με σκοπό να πω κάποια πράγματα για το διαδίκτυο και για το πώς οι ζωές μας μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο χάρη σε αυτό. Είμαι κάθετα αντίθετη με αυτούς που μιλάνε για το κακό διαδίκτυο. Ασφαλώς και υπάρχει και η αρνητική πλευρά, αλλά υπάρχουν και πολλά θετικά που θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε. Πιστεύω ακράδαντα στο διαδίκτυο, ότι μπορεί να κάνει καλύτερη και τη ζωή μας και εμάς τους ίδιους.
Πώς κρίνεις τον τρόπο που φέρεται ο κόσμος στο διαδίκτυο και στα social media;
Θεωρώ ότι υπάρχουν στάδια ενηλικίωσης, όπως και στη συμβατική πραγματικότητα. Άλλοι δε μεγαλώνουν ποτέ, άλλοι το βλέπουν σαν ψυχαγωγία, δεν ακολουθούν νόρμες και κανόνες, πολλοί δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της έκθεσης… Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που έχουν μια πολύ ωραία και σοβαρή παρουσία. Εγώ διδάσκομαι από τις συμπεριφορές που βλέπω εκεί.
Τις Σέρρες πώς τις κρίνεις πολιτιστικά;
Θεωρώ πως είμαστε σε καλό επίπεδο. Και πολλές εκδηλώσεις έχουμε και οι άνθρωποι που ασχολούνται με τα κοινά δείχνουν ενδιαφέρον και ο κόσμος ανταποκρίνεται. Και στον τομέα της συγγραφής βλέπω ότι υπάρχουν πολλοί που ασχολούνται στην πόλη μας και θα ήθελα να αναδεχτούν κι άλλο, για να καταπολεμηθεί και το “αθηνοκεντρικό” σύστημα… Γενικά θεωρώ ότι πρέπει να γίνονται εκδηλώσεις, αλλά να υπάρχουν έξυπνες ιδέες, να γίνεται κάτι ενδιαφέρον. Θα ήθελα στο Δήμο ένα “χώρο” όπου ο κόσμος θα μπορεί να προτείνει ιδέες! Οι καλές ιδέες γεννούν προσδοκίες και οι προσδοκίες μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους!
«Θα ήθελα στον Δήμο έναν “χώρο” όπου ο κόσμος θα μπορεί να προτείνει ιδέες»
Τους μαθητές ως αναγνώστες πώς τους βλέπεις; Διαβάζουν;
Πικρή ιστορία. Υπάρχει ένα μικρό ποσοστό παιδιών που τους αρέσει το διάβασμα… Όχι πως δεν υπάρχουν καλά παιδικά και εφηβικά βιβλία, αλλά πρέπει να βρούμε ενδιαφέροντες τρόπους να ελκύσουμε τους μαθητές στο διάβασμα. Σε αυτό υστερεί η εκπαίδευση. Υπάρχει μια ανορθογραφία και ασυνταξία στους νέους που έχει γίνει τραγική. Πρέπει με κάποιον τρόπο να τους κάνουμε να αγαπήσουν τη γλώσσα.
Οι ενήλικες διαβάζουν;
Εγώ πιστεύω πως ναι, το θέμα βέβαια είναι και τι διαβάζουν… Αλλά βλέπω και στο διαδίκτυο ότι υπάρχουν πολλοί μανιώδεις αναγνώστες! Αυτοί θα μπορούσαν να τους παρασύρουν όλους. Τι ωραία ιδέα που θα ήταν να καλούσαμε κάποιους από αυτούς να μιλήσουν, να μας πουν γιατί διαβάζουν!
Επόμενο βιβλίο μετά το “Ρόλοι Δραπέτες”;
Το έχω τελειώσει, αλλά δεν έχω βρει ακόμα εκδοτικό. Είναι μυθιστόρημα, κωμωδία αυτήν τη φορά. Ασχολήθηκα περισσότερο με τους χαρακτήρες σε αυτό. Ως νέα συγγραφέας -αν και δε θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα…- μαθαίνεις σε κάθε βιβλίο πού θέλεις να εστιάσεις. Στο πρώτο βιβλίο η ιδιαιτερότητα ήταν στη ζωή των ηρώων, ενώ σε αυτό στους χαρακτήρες. Πρέπει κάθε φορά που γράφεις να κάνεις κάτι καλύτερο.
Επαγγελματικά και συγγραφικά σχέδια για το μέλλον;
Πιστεύω πως θα συνεχίσω να γράφω όταν θα έχω μια ιδέα που δε θα μπορώ να την αφήσω. Ένας σπουδαίος συγγραφέας είχε πει κάποτε σε συνέντευξη του: “Οι χαρακτήρες με ξυπνούν το βράδυ γιατί θέλουν να μου μιλήσουν”. Όταν θα έχω χαρακτήρες και ιστορίες που θα θέλουν να μου μιλήσουν, θα γράψω, γιατί είναι το μεράκι μου. Θα ήθελα να συνεχίσω και ως εκπαιδευτικός, αλλά ποτέ δε λέω ποτέ, δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσει η ζωή και ποια ευκαιρία θα αρπάξεις. Η ζωή είναι γεμάτη ευχάριστες εκπλήξεις!
* Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε στο καφέ Φιλόsophy.
(Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο έντυπο Ser-Free, τ.57).
