Τι έκαναν οι Σερραίοι στην καραντίνα; Και τι τους έλειψε κατά τη διάρκειά της; 7 Σερραίοι και 5 Σερραίες μάς λένε πώς εκμεταλλεύτηκαν την περίοδο του εγκλεισμού και τι ανυπομονούν περισσότερο να κάνουν με την επιστροφή στην κανονικότητα.
Επιμέλεια: Χρυσάνθη Ιακώβου
Αστέρης Πολυχρονίδης, ηθοποιός-χορογράφος-σκηνοθέτης
Πρώτη καραντίνα, πολύ περπάτημα, υπό τη μορφή της άθλησης, ακόμη και δυο φορές την ημέρα. Δεύτερη καραντίνα, απόλυτος αποσυντονισμός! Πρώτο θετικό, όλη η οικογένεια μαζί, δεύτερο,οι εβδομαδιαίες διαδικτυακές συναντήσεις μου με το Στούντιο Εφήβων του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, το οποίο διδάσκω εδώ και αρκετά χρόνια. Τα παιδιά είναι όντως ζωή, ενέργεια, ελπίδα!
Περισσότερο απ’ όλα μου έλειψε το ΘΕΑΤΡΟ! Η σκηνή, οι συνάδελφοι, η πρόβα, οι παραστάσεις, η αγάπη που πλανιέται πάντοτε επάνω από τα κεφάλια μας μέσα στο θέατρο και μας σκεπάζει σαν αραχνοΰφαντο πέπλο… Ακούγεται ποιητικό μα είναι τόσο μα τόσο αληθινό. Είμαι κλισεδιάρης, τι να κάνουμε; Νομίζω εξυπακούεται το τι θα ήθελα να κάνω όταν επιστρέψουμε στην κανονικότητα…
Στέλλα Βέρρου, δημοσιογράφος
Μπροστά σ’ αυτήν την παγκόσμια καταστροφή, αποφάσισα ότι αυτό που προέχει είναι να είμαι ψύχραιμη, να προσέχω τον εαυτό μου και την υγεία μου. Μία ήταν η επιλογή: πρέπει να είμαι καλά και θα είμαι καλά. Προσπάθησα λοιπόν να δημιουργήσω μια «ρουτίνα» για τις μέρες της απομόνωσης, ώστε να αποφεύγω τις αρνητικές σκέψεις. Παρακολούθησα online εκπαιδευτικά σεμινάρια, διάβασα βιβλία, παρακολούθησα ταινίες, τακτοποίησα το χώρο μου, έκανα περιπάτους στη φύση, ασχολήθηκα με την κηπουρική, πειραματίστηκα με τη μαγειρική. Ευτυχώς, η τεχνολογία μας βοήθησε αρκετά και μας πρόσφερε πολλές δυνατότητες επικοινωνίας με τους φίλους μας!
Μου έλειψε μια βόλτα χωρίς περιορισμούς με τα αγαπημένα μου πρόσωπα! Η πανδημία και όλες αυτές οι ώρες «απομόνωσης» μας βοήθησαν -θέλω να πιστεύω- να παρατηρήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας! Οπότε το κρατάω όλο αυτό που πέρασα ως «εφόδιο» και προχωράω με ελπίδα και αισιοδοξία! Συνεχίζω να κάνω σχέδια και όνειρα και για αρχή -γιατί όχι;- ένα ταξίδι!
Γιώργος Ματανάς, αυτοκινητιστής
Η καραντίνα ήταν για μένα μια περίοδος που περιείχε πολλή εσωτερική αναζήτηση, επαναπροσδιορισμό προτεραιοτήτων και αξιών και φυσικά τεράστιες αλλαγές που αφορούσαν κυρίως το επάγγελμά μου. Οικονομικά το πλήγμα ήταν τεράστιο. Ευτυχώς υπήρξαν φίλοι που βοήθησαν δίνοντάς μου εναλλακτικές και θα τους είμαι ευγνώμων για πάντα. Κατά την περίοδο της καραντίνας η οικογένειά μου επίσης ήταν το αποκούμπι και το στήριγμά μου.
Αυτό που μου έλειψε, και σε ένα βαθμό έρχεται ως συνέχεια της βαθιάς κρίσης της χώρας μας, είναι τα γελαστά πρόσωπα στην καθημερινότητά μου. Αυτό με πονάει και δεν νοείται εμάς, που έχουμε 300 μέρες τον χρόνο ηλιοφάνεια, να μας έχουν κλέψει το χαμόγελο. Εύχομαι μέσα απ’ την ψυχή μου να επιστρέψει αυτή η γλυκιά καμπύλη που σχηματίζεται στο πρόσωπό μας σύντομα. Φαίνεται μικρό, αλλά είναι τεράστιο. Το πρώτο πράγμα που θέλησα να κάνω μετά τη λήξη των μέτρων ήταν να πάω με τον γιο μου να παίξω μπάσκετ.
Γιώτα Βενιζέλου, καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, ιδιοκτήτρια FLAME STUDIO Pilates Yoga & Fitness
Η περίοδος της καραντίνας ήταν δύσκολη, αλλά προσέφερε ευκαιρίες για καινούργια πράγματα. Είχα χρόνο να απολαύσω στιγμές που μου είχαν λείψει, όπως να διαβάσω ένα βιβλίο ή να δω μια ταινία, αλλά να ολοκληρώσω και εκκρεμότητες. Είχα τη δυνατότητα να προσφέρω διαδικτυακά μαθήματα γυμναστικής διατηρώντας την επαφή με τους μαθητές μου. Η «επαφή» αυτή με βοήθησε να περάσει πιο δημιουργικά αυτή η ξεχωριστή περίοδος, ενισχύοντάς μου την πεποίθηση ότι μέσα από τις δυσκολίες δημιουργούνται και όμορφες ευκαιρίες, αρκεί να μπορούμε να τις δούμε.
Αυτό που θέλω περισσότερο να κάνω είναι να βρεθώ με την οικογένεια μου που μένει σε άλλη πόλη, να πάρω αγκαλιά τους αγαπημένους μου, να κάνω πολλά ταξίδια.
Δημήτρης Δεληγεώργης, ιατρικός επισκέπτης
Απ’ την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε ο κορωνοϊός στις ζωές μας, τριγυρίζουν στο μυαλό μου δύο τετριμμένες φράσεις: «Μη θεωρείς τίποτα δεδομένο» και «Ζήσε το σήμερα, γιατί δεν ξέρεις αν θα υπάρξει το αύριο»! Επομένως, προσπαθούσα συνεχώς να βρω τα θετικά όλης αυτής της κατάστασης, χωρίς ωστόσο να τα καταφέρνω πάντα! Αρχικά, μοιράστηκα όσο το δυνατόν περισσότερο ποιοτικό χρόνο με τα παιδάκια μου και τη γυναίκα μου! Επίσης, ασχολήθηκα με τη μαγειρική, καταφέρνοντας τελικά να ζυμώνω πολύ ωραία ψωμάκια!
Πολλά πράγματα νοστάλγησα, όπως το να αγκαλιάσω τους αγαπημένους μου ανθρώπους χωρίς να υπάρχει το αίσθημα της «ενοχής»! Να ξαναβρεθώ με τους φίλους μου σ’ ένα ταβερνάκι μέχρι αργά. Μια καλοκαιρινή συναυλία του Σωκράτη Μάλαμα, να στέκομαι όρθιος, κρατώντας μια μπίρα στο χέρι, αναπολώντας τα φοιτητικά μου χρόνια. Μια επίσκεψη στο γήπεδο, φωνάζοντας συνθήματα της αγαπημένης μου ομάδας, του Άρη! Η περίοδος αυτή ήταν για εμένα ένα τεράστιο μάθημα ζωής, ιδίως για τα απλά και καθημερινά πράγματα, τα οποία τα θεωρούσαμε δεδομένα.
Έφη Γκίλτση, γυμνάστρια, προπονήτρια στίβου Σέρρες93, personal trainer
Ο κορωνοϊός είναι μια κατάσταση πρωτόγνωρη για όλους μας, που φόρτισε συναισθηματικά πολλούς ανθρώπους. Ευτυχώς εγώ το πάλεψα με γυμναστική. Περπάτημα και ασχολία με τα παιδιά, μιας και τα μαθήματα γινόταν εξ αποστάσεως. Σίγουρα είχα κι εγώ τα σκαμπανεβάσματα μου, αλλά για μένα το φάρμακό μου ήταν η γυμναστική και η καλή διατροφή.
Αυτό που μου έλειψε περισσότερο ήταν η παρεούλα με τις φίλες μου και οι συζητήσεις μας. Οι άνετες βόλτες στα μαγαζιά… Οι μετακινήσεις χωρίς sms… Αυτό που θέλω περισσότερο, και ως προπονήτρια στίβου φυσικά, είναι να γεμίσουν πάλι τα στάδια με παιδιά. Να ξεκινήσουν να γυμνάζονται, γιατί στα επόμενα χρόνια θα αντιμετωπίσουμε άλλη μια μεγάλη ασθένεια, την παχυσαρκία. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η άσκηση είναι φάρμακο.
Θωμάς Νότας, καθηγητής φιλόλογος στο φροντιστήριο ΚΟΡΥΦΗ
Η περίοδος της καραντίνας… Μέσα στο σπίτι ώρες ατελείωτες. Αρχικά διάβασμα. Διάβασα ογκώδη μυθιστορήματα (Αδελφοί Καραμάζωφ, Ομέγα Μίνορ). Πάνω από 800 σελίδες το καθένα. Ήταν μια ευκαιρία. Αλλά και μαθήματα εξ αποστάσεως για τους μαθητές του φροντιστηρίου. Διεύρυνα τον ψηφιακό εγγραμματισμό μου, πειραματιζόμενος να πλαισιώσω τη διδασκαλία μου με νέες τεχνολογίες. Αλλά και ο ίδιος παρακολούθησα μαθήματα εξ αποστάσεως στο τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ (δεύτερο πτυχίο). Γλίτωσα τις μετακινήσεις. Και το τελευταίο: μαγείρεψα, αλλά και… έφαγα λίγο περισσότερο.
Αυτό που μου έλειψε περισσότερο είναι η ανθρώπινη παρουσία, οι φίλοι, η συντροφιά. Η ζωντανή επικοινωνία. Το μάθημα διά ζώσης. Να βλέπω τον μαθητή, τις αντιδράσεις, τους μορφασμούς του. Η διδασκαλία είναι διάδραση. Και το ταξίδι μού έλειψε. Η βόλτα, η περιήγηση. Να συλλέγω εικόνες και εμπειρίες από τον έξω κόσμο.
Ισιδώρα Μάλαμα, φιλόλογος
Η καραντίνα ήταν μία κατάσταση περίεργου εγκλεισμού, την οποία, ωστόσο, είχαμε ανάγκη για να συνειδητοποιήσουμε πόσο ανώμαλη είναι η «φυσιολογική» μας ζωή. Ήρθε να μας θυμίσει πως το έχουμε πάρει λάθος: δεν βάζεις στην άκρη τη ζωή για να προλάβεις τις δουλειές. Πρέπει να συζητάς λίγο με τον εαυτό σου, να δεις αν τον αντέχεις, αν κάνεις καλή παρέα μαζί του ή αν είναι ώρες που σου είναι ανυπόφορος. Εγώ με βρήκα πολλές φορές αρκετά ανυπόφορη. Ωστόσο και πολύ δημιουργική. Η περίοδος αυτή ήταν για μένα μία φάση μεγάλης πνευματικής παραγωγής
Μου έλειψε η κανονικότητα, όπως αυτή μεταφραζόταν για τη δική μου ζωή. Αγαπημένα πρόσωπα, αγκαλιάσματα με τους λατρεμένους μου γονείς, καθιερωμένες συναντήσεις με φίλους, πολιτισμικά δρώμενα, ομαδική βίωση εμπειριών. Ανθρώπινα βλέμματα χωρίς τη διαμεσολάβηση της οθόνης. Φιλιά και χειραψίες. Φιλικά χτυπήματα στον ώμο κατά τις δυσκολίες. Τέτοια απλά πράγματα. Γι’ αυτό και σημαντικά.
Βασίλειος Καλαϊτζίδης, πρόεδρος εταιρείας AGROTOPOS, μέτοχος εταιρείας ΤΑ ΚΑΛΑ ΒΟΥΝΑ, Β’ Αντιπρόεδρος ΕΒΕΣ και Υποψήφιος Πρόεδρος ΕΒΕΣ
Όσες φορές προσπαθούσε ο εγκλεισμός να δοκιμάσει τις αντοχές μου, επικρατούσε τελικά η λογική που τροφοδοτούσε την ελπίδα, ότι αφού υπάρχει υγεία και εργαζόμαστε όλα τα υπόλοιπα θα επανέλθουν. Άλλαξε φυσικά η καθημερινότητα. Εφάρμοσα αυστηρά το σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι, με μεγάλη προσοχή και συνέπεια. Προσπαθούσα να βρω μεθόδους για να κάνω πιο παραγωγική την περίοδο αυτή για την οικογένειά μου, αλλά και για τη δουλειά μου. Άλλωστε σε κάτι που δεν μπορείς να αλλάξεις, η άμεση προσαρμογή ίσως είναι το «αρχικό εμβόλιο» για την πανδημία…
Μου έλειψε η ελευθερία! Το μεγαλύτερο αγαθό για έναν άνθρωπο σε μια σύγχρονη κοινωνία! Αναθεωρήσαμε για αξίες και αγαθά που μας δίνονται καθημερινά απλόχερα. Οι εξυπνάδες και η κριτική περίσσεψαν. Εκτίμησα πολλούς, αλλά και απογοητεύτηκα από άλλους που θεωρούσα σοβαρές προσωπικότητες και υιοθετούσαν θεωρίες συνομωσίας. Ανέμενα από την επιστήμη να μας οδηγήσει σε χαρτογραφημένα μονοπάτια, να ξεκινήσει η αρχή του τέλους για αυτό που ζούμε. Εμβολιάστηκα άμεσα, όταν μου δόθηκε η δυνατότητα. Η μετά-covid εποχή είναι η επόμενη μας πρόκληση!
Πάνος Πιρετζής, D.J., ιδιοκτήτης της εταιρείας μουσική κάλυψης εκδηλώσεων YOUR DJS
Η καραντίνα δεν ήταν και το πιο ευχάριστο πράγμα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι βρίσκομαι για τόσους μήνες σε υποχρεωτική επαγγελματική αργία. Προσπάθησα να κάνω κάποια πράγματα που ίσως δεν θα προλάβαινα σε άλλες φάσεις της ζωής μου. Βόλτες στην εξοχή, ξέγνοιαστες ώρες με τον μικρό μου ανιψιό, ώρες ακρόασης μουσικής, σταυρόλεξα, διάβασμα για τομείς που με ενδιαφέρουν, λίγο τηλεόραση, λίγο μαγείρεμα και πολύ σερφάρισμα στο διαδίκτυο ήταν τα πράγματα που γέμισαν ευχάριστα τις πολλές ελεύθερες ώρες μου.
Αυτό που μου έλειψε περισσότερο ήταν σίγουρα η δουλειά μου. Το να βρεθώ σε κόσμο, να παίξω μουσική και να διασκεδάσουμε όλοι μαζί. Επίσης, θα ήθελα να βρίσκομαι περισσότερο με φίλους κάτω από κανονικές συνθήκες. Τέλος, θέλω πάρα πολύ να κάνω ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Είναι κάτι που μου έχει λείψει απίστευτα τον ενάμιση περίπου χρόνο που ταλαιπωρούμαστε από την πανδημία. Ελπίζω να πάνε καλά τα πράγματα και να το καταφέρω.
Χάρης Στύλλας, οπτικός-οπτομέτρης και εφαρμόστης ακουστικών βαρηκοΐας, ιδιοκτήτης καταστήματος οπτικών ΣΤΥΛΛΑΣ
Στην καραντίνα πέρασα περισσότερο δημιουργικό χρόνο με τον γιο μου και τη γυναίκα μου, κάτι που με τα ωράρια της δουλειάς μου δεν ήταν πάντα εφικτό στον βαθμό που θα ήθελα. Επίσης, βρήκα λίγο χρόνο παραπάνω για άθληση και προσπάθησα να μη χάσω την επαφή μου με οικογένεια και φίλους, τηρώντας βέβαια πάντα τα μέτρα με υπευθυνότητα.
Όταν με το καλό βελτιωθεί η κατάσταση, αυτό που μου έλειψε είναι η ελευθερία του να κάνεις πράγματα με οικογένεια και φίλους και γενικά πρόσωπα που αγαπάς, να πας άφοβα και χωρίς δεύτερες σκέψεις για ένα φαγητό ή μια εκδρομή ή ακόμη και μια επίσκεψη σε σπίτι . Δηλαδή τα απλά πράγματα, που όμως τα χάσαμε και καταλάβαμε τη σημασία τους. Όλο αυτό ήταν και ένα δίδαγμα του να μάθουμε να εκτιμάμε την καθημερινότητα μας και όλα όσα έχουμε.
Σωτηρία Πάνου, Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Προστασίας και Υγείας
Πέρασα το μεγαλύτερο διάστημα μαζί με τους ανθρώπους της Πρόνοιας, μαζί με τους ήρωες της Κοινωνικής Κουζίνας του Δήμου Σερρών, γιατί η ανθρωπιά και η αγάπη για τον συνάνθρωπο δεν μπαίνουν ποτέ σε καραντίνα. Βρέθηκα, τηρώντας αυστηρά τα υγειονομικά πρωτόκολλα, κοντά σε ιδιώτες, σε εθελοντές, σε επιχειρηματίες που θέλησαν να βοηθήσουν στην προσπάθεια του Δήμου Σερρών, ώστε 4.200 γεύματα αγάπης μηνιαίως να διανέμονται στα σπίτια των ανθρώπων που τα χρειάζονται. 9 δράσεις αλληλεγγύης και 4 νέα κοινωνικά προγράμματα μέσα από τη συλλογική προσπάθεια του Δήμου Σερρών δεν σε αφήνουν ποτέ να νιώσεις ότι βρίσκεσαι σε καραντίνα.
Αυτό που μου έλειψε είναι η αξία του να βρεθώ «μόνη», μόνη με τον εαυτό μου, με τον άντρα μου και το παιδί μου στη θάλασσα… Επίσης, μου έλειψε ένα απλό άγγιγμα από φίλους και συγγενείς. Πήρα πολλή αγάπη από αγνώστους, από ηλικιωμένους, από μάνες, από παιδιά του συσσιτίου και το πρώτο πράγμα που θέλω να κάνω, όταν ομαλοποιηθεί η κατάσταση, είναι να τους επιστρέψω μια ζεστή αγκαλιά με ασφάλεια.
(Το θέμα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ser-Free, τ.57)
