Κάποιες φορές έχει πλάκα. Οργανωμένες ladies night, προσφορές σε καταστήματα, φοράς τα καλά σου και βγαίνεις έξω, ο αγαπημένος σου σού εύχεται χρόνια πολλά, ξεπορτίζεις με τις κολλητές. Ωραία πράγματα.
Αυτό βέβαια είναι άλλο ένα παράδειγμα από τα μυριάδες κατά τα οποία χάνουμε το νόημα και την ουσία των πραγμάτων και βρίσκουμε ευκαιρίες για καλοπέραση ή χαζολόγημα.
Πίσω από τη γιορτή της γυναίκας είναι η εκδήλωση διαμαρτυρίας κάποιων εργατριών κλωστοϋφαντουργίας το 1857 στη Νέα Υόρκη που ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Και πίσω από την κινητοποίηση αυτή είναι χιλιάδες χρόνια καταπίεσης της γυναίκας, σε μια κοινωνία που δεν την θεωρούσε ποτέ ισότιμη με τον άντρα.
Ακόμα και ο φεμινισμός -τη σημασία του οποίου επίσης γελοιοποιούμε, λέγοντας ότι οι φεμινίστριες θέλουν να μένουν αξύριστες και καίνε τα σουτιέν τους- δε θέλει να μας πει ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι μαγκιόρες και να κάνουν ό,τι γουστάρουν. Για να έχουμε μετά τα κλισέ ότι οι γυναίκες έχουν χάσει τη θηλυκότητα τους κι ότι έχουν τάχα ευνουχίσει τους άντρες. Ο φεμινισμός υποστηρίζει απλώς την ισότητα των δύο φύλων και το δικαίωμα της γυναίκας να έχει ίσες ευκαιρίες με τους άντρες σε όλους τους τομείς.
Η 8η Μαρτίου είναι μια ωραία μέρα για να το ξαναθυμηθούμε αυτό και να προβληματιστούμε και να αλλάξουμε τις τυχόν σεξιστικές απόψεις μας. Αντ’ αυτού, εξαντλούμε βλακωδώς την ημέρα με χαριτωμένα τσιτάτα στο fb, με καρδούλες και τριαντάφυλλα, με έξοδο σε μπαράκια και πέρα από όλα αυτά υποστηρίζοντας κάθε τι εμπορικό που έχει ανθίσει γύρω από αυτήν την μέρα.
Υπήρξαν γυναίκες που αγωνίστηκαν για την ισότητα των δύο φύλων, υπάρχουν γυναίκες σε πάρα πολλά κράτη του κόσμου που καταπιέζονται μέχρι σήμερα, υπάρχουν γυναίκες που κακοποιούνται μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Αυτές ας σκεφτούμε την 8η Μαρτίου – τουλάχιστον την 8η Μαρτίου.
